[color=violet]Lief
[/color]
[color=violet]Afgelopen maandag belde ik mem om 18.00 uur ( ik belde haar de laatste tijd 2 keer per dag ipv andersom
), ze klonk vol, moest tussendoor veel hoesten en vertelde zich niet lekker te voelen. Ik zei haar ( ik zou eigenlijk het komende weekend bij haar zijn ) dat als dat morgen ( dinsdag ) nog zo was ik naar haar toe zou komen, dat wilde ze graag zo zei ze. Ik zou s'ochtends bellen en dan zo nodig naar Friesland rijden......tot morgen dan, oke...doeggg mem!
20.45 u kwam Robin boven met mijn mobiel, hij wist niet wie het was.......ik wist het wel meteen! Een zuster aan de lijn, ze vertrouwde het niet, mem liep vol en ze leek benauwd, ze vond het beter dat ik kwam en ging ook een huisarts bellen.
Ik gooide snel wat spullen in een tas en sprong in de auto, onderweg riep ik huilend dat ze niet hoefde te wachten, dat als het haar tijd was ze maar gewoon moest gaan.......
Ik reed nog verkeerd, kon me weer herpakken en mezelf er van overtuigen dat ik mijn hoofd erbij moest houden!
Ik werd rustig en in de stromende regen ben ik richting Friesland gereden.
Bij het verzorgingshuis aangekomen rond 22.45 u uit de auto gesprongen en aangebeld........binnen een paar minuten deed iemand de deur open.....verdacht vond ik. Wist u dat ik kwam vroeg ik.... jaaa zei hij.....ik liep door en riep "leeft ze nog?" hij zei niks! Oeiiiii dat voelde niet goed, ik liep verder en zag zuster Tineke aankomen, het spijt me zo zegt ze maar je bent te laat, ze is al om 21.15 u overleden, het is zo snel gegaan dat ze er zelf geen weet van heeft gehad!
De zuster heeft haar nog gezegd dat ik onderweg was en de huisarts zou komen, ze ging een paar dingetjes op de afd. doen en kwam dan terug zo beloofde ze, mem was gewoon aanspreekbaar en zat zich druk te maken om de rollator die niet goed naast haar bed stond, mijn moeder ten voeten uit......het moest op haar manier.
Binnen 10 minuten kwam de zuster terug met de huisarts maar mem was al overleden.
Naast het verdriet en de leegte in mijn hart ben ik dankbaar dat het zo is gegaan, ze heeft geen pijn gehad, was helder tot het laatste moment en is ingeslapen met de wetenschap dat ik onderweg was..........het is goed zo!
[/color]
