Wensen
-
- Moderator
- Berichten: 560
- Lid geworden op: 07-02-2012 17:44
Ook namens mij gecondoleerd met het overlijden van je moeder Rommy ....
Ik wens je veel sterkte ... niet alleen voor de komende dagen ... maar ook voor alle moeilijke momenten die er nog zullen volgen ...
Troostknuffel voor jou
[url=http://postimage.org/image/6p8278vxb/][img]http://s11.postimage.org/6p8278vxb/sterkte.jpg[/img][/url]
Ik wens je veel sterkte ... niet alleen voor de komende dagen ... maar ook voor alle moeilijke momenten die er nog zullen volgen ...
Troostknuffel voor jou
[url=http://postimage.org/image/6p8278vxb/][img]http://s11.postimage.org/6p8278vxb/sterkte.jpg[/img][/url]
Het leven is als een regenboog: Je hebt de zon én de regen nodig om de kleuren te kunnen zien.
-
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
[list][color=orange][i]
Lieve schat..
Veel sterkte met het gemis van mem.
Ik heb veel respect voor je.
Ag.
[/i][/color][img]http://i148.photobucket.com/albums/s27/ ... troost.gif[/img][/list:u]
Lieve schat..
Veel sterkte met het gemis van mem.
Ik heb veel respect voor je.
Ag.
[/i][/color][img]http://i148.photobucket.com/albums/s27/ ... troost.gif[/img][/list:u]
-
- Berichten: 380
- Lid geworden op: 11-09-2012 22:08
[url=http://postimage.org/image/4m9pxjg7l/][img]http://s16.postimage.org/4m9pxjg7l/5587 ... 3175_n.jpg[/img][/url]
Sterkte Rommy,
Ik hoop dat je moeder zonder pijn, en in alle rust is kunnen inslapen. Het doet wat met een mens he!
Sterkte Rommy,
Ik hoop dat je moeder zonder pijn, en in alle rust is kunnen inslapen. Het doet wat met een mens he!
Hoop is een voorschot op toekomstig geluk.
-
- Berichten: 1412
- Lid geworden op: 10-02-2012 22:23
[color=violet]Lief [/color]
[color=violet]Afgelopen maandag belde ik mem om 18.00 uur ( ik belde haar de laatste tijd 2 keer per dag ipv andersom ), ze klonk vol, moest tussendoor veel hoesten en vertelde zich niet lekker te voelen. Ik zei haar ( ik zou eigenlijk het komende weekend bij haar zijn ) dat als dat morgen ( dinsdag ) nog zo was ik naar haar toe zou komen, dat wilde ze graag zo zei ze. Ik zou s'ochtends bellen en dan zo nodig naar Friesland rijden......tot morgen dan, oke...doeggg mem!
20.45 u kwam Robin boven met mijn mobiel, hij wist niet wie het was.......ik wist het wel meteen! Een zuster aan de lijn, ze vertrouwde het niet, mem liep vol en ze leek benauwd, ze vond het beter dat ik kwam en ging ook een huisarts bellen.
Ik gooide snel wat spullen in een tas en sprong in de auto, onderweg riep ik huilend dat ze niet hoefde te wachten, dat als het haar tijd was ze maar gewoon moest gaan.......
Ik reed nog verkeerd, kon me weer herpakken en mezelf er van overtuigen dat ik mijn hoofd erbij moest houden!
Ik werd rustig en in de stromende regen ben ik richting Friesland gereden.
Bij het verzorgingshuis aangekomen rond 22.45 u uit de auto gesprongen en aangebeld........binnen een paar minuten deed iemand de deur open.....verdacht vond ik. Wist u dat ik kwam vroeg ik.... jaaa zei hij.....ik liep door en riep "leeft ze nog?" hij zei niks! Oeiiiii dat voelde niet goed, ik liep verder en zag zuster Tineke aankomen, het spijt me zo zegt ze maar je bent te laat, ze is al om 21.15 u overleden, het is zo snel gegaan dat ze er zelf geen weet van heeft gehad!
De zuster heeft haar nog gezegd dat ik onderweg was en de huisarts zou komen, ze ging een paar dingetjes op de afd. doen en kwam dan terug zo beloofde ze, mem was gewoon aanspreekbaar en zat zich druk te maken om de rollator die niet goed naast haar bed stond, mijn moeder ten voeten uit......het moest op haar manier.
Binnen 10 minuten kwam de zuster terug met de huisarts maar mem was al overleden.
Naast het verdriet en de leegte in mijn hart ben ik dankbaar dat het zo is gegaan, ze heeft geen pijn gehad, was helder tot het laatste moment en is ingeslapen met de wetenschap dat ik onderweg was..........het is goed zo!
[/color]
[color=violet]Afgelopen maandag belde ik mem om 18.00 uur ( ik belde haar de laatste tijd 2 keer per dag ipv andersom ), ze klonk vol, moest tussendoor veel hoesten en vertelde zich niet lekker te voelen. Ik zei haar ( ik zou eigenlijk het komende weekend bij haar zijn ) dat als dat morgen ( dinsdag ) nog zo was ik naar haar toe zou komen, dat wilde ze graag zo zei ze. Ik zou s'ochtends bellen en dan zo nodig naar Friesland rijden......tot morgen dan, oke...doeggg mem!
20.45 u kwam Robin boven met mijn mobiel, hij wist niet wie het was.......ik wist het wel meteen! Een zuster aan de lijn, ze vertrouwde het niet, mem liep vol en ze leek benauwd, ze vond het beter dat ik kwam en ging ook een huisarts bellen.
Ik gooide snel wat spullen in een tas en sprong in de auto, onderweg riep ik huilend dat ze niet hoefde te wachten, dat als het haar tijd was ze maar gewoon moest gaan.......
Ik reed nog verkeerd, kon me weer herpakken en mezelf er van overtuigen dat ik mijn hoofd erbij moest houden!
Ik werd rustig en in de stromende regen ben ik richting Friesland gereden.
Bij het verzorgingshuis aangekomen rond 22.45 u uit de auto gesprongen en aangebeld........binnen een paar minuten deed iemand de deur open.....verdacht vond ik. Wist u dat ik kwam vroeg ik.... jaaa zei hij.....ik liep door en riep "leeft ze nog?" hij zei niks! Oeiiiii dat voelde niet goed, ik liep verder en zag zuster Tineke aankomen, het spijt me zo zegt ze maar je bent te laat, ze is al om 21.15 u overleden, het is zo snel gegaan dat ze er zelf geen weet van heeft gehad!
De zuster heeft haar nog gezegd dat ik onderweg was en de huisarts zou komen, ze ging een paar dingetjes op de afd. doen en kwam dan terug zo beloofde ze, mem was gewoon aanspreekbaar en zat zich druk te maken om de rollator die niet goed naast haar bed stond, mijn moeder ten voeten uit......het moest op haar manier.
Binnen 10 minuten kwam de zuster terug met de huisarts maar mem was al overleden.
Naast het verdriet en de leegte in mijn hart ben ik dankbaar dat het zo is gegaan, ze heeft geen pijn gehad, was helder tot het laatste moment en is ingeslapen met de wetenschap dat ik onderweg was..........het is goed zo!
[/color]
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
-
- Grote Bazin
- Berichten: 2312
- Lid geworden op: 07-02-2012 11:56
Och rommy toch.....
Ik kan wel begrijpen dat je het erg vindt dat je niet bij haar was maar aan de andere kant......zoals de zuster en dokter al zeiden.....ze heeft tenminste geen pijn gehad en ging snel heen. En ze wist heus wel dat jij van haar hield en er graag bij had willen wezen........ Het is nu eenmaal zo gelopen....tis goed zo.....
Wens je heel veel sterkte, meis. Ook met de komende begrafenis.
xx
Ik kan wel begrijpen dat je het erg vindt dat je niet bij haar was maar aan de andere kant......zoals de zuster en dokter al zeiden.....ze heeft tenminste geen pijn gehad en ging snel heen. En ze wist heus wel dat jij van haar hield en er graag bij had willen wezen........ Het is nu eenmaal zo gelopen....tis goed zo.....
Wens je heel veel sterkte, meis. Ook met de komende begrafenis.
xx
-
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Lieve Rommy,wat moet ze een rust gevoeld hebben en vertrouwen,om zo in te slapen.
Haar laatste gedachten zijn waarschijnlijk bij jou geweest,erop vertrouwend dat je eraan kwam..
Ik ben voor haar en jou blij,dat het zo verlopen is,zoals je al zei..het is goed zo!
Heel veel sterkte de komende dagen,knuffel,Sun.
Haar laatste gedachten zijn waarschijnlijk bij jou geweest,erop vertrouwend dat je eraan kwam..
Ik ben voor haar en jou blij,dat het zo verlopen is,zoals je al zei..het is goed zo!
Heel veel sterkte de komende dagen,knuffel,Sun.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
- Moderator
- Berichten: 560
- Lid geworden op: 07-02-2012 17:44
Ontroerend om je verhaal te lezen Rommy ... wat een emoties zullen er allemaal door je heen gegaan zijn tijdens die rit naar Friesland ...
Jammer dat je er te laat aan kwam ... maar 't mag een troost voor je zijn dat mem niet veel meer heeft hoeven te lijden ... en dat ze nu rust gevonden heeft ...
Hoop dat jij dit allemaal na verloop van tijd een plekje kan geven en dat je de mooie herinneringen aan haar met een warm hart zal kunnen koesteren ... Sterkte nog
Jammer dat je er te laat aan kwam ... maar 't mag een troost voor je zijn dat mem niet veel meer heeft hoeven te lijden ... en dat ze nu rust gevonden heeft ...
Hoop dat jij dit allemaal na verloop van tijd een plekje kan geven en dat je de mooie herinneringen aan haar met een warm hart zal kunnen koesteren ... Sterkte nog
Het leven is als een regenboog: Je hebt de zon én de regen nodig om de kleuren te kunnen zien.