Ondertussen heb ik wel geleerd dat je niet voor al het gedrag van je ouders een reden kunt krijgen, soms kun je het beter accepteren en er op een manier mee omgaan zodat je er zelf goed mee kunt leven. Ik begrijp wel dat je dingen wil weten maar soms kan dat niet. Ik probeer een beetje een tussenweg te vinden, ik zie mijn ouders niet zo heel vaak meer en als ze een grens over gaan met het een of ander, dan zeg ik er wat van. Van dingen die nu spelen, zeg ik dat wel, vroeger was vroeger en hoe vaak ik me nog dingen afvraag waarom??? Het helpt niet, je moet verder, want mocht je het antwoord krijgen en het is nog erger als je al dacht wat dan? Je hebt maar een leven en leef het, je moet zelf gelukkig maken!!!
Ff zeiken en zeuren!
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Ook ik heb dat ondertussen geleerd.
Je komt toch niet op een lijn met sommige dingen.
Ik probeer het nu maar in het midden te laten.
Mijn moeder heeft misschien nog een paar jaar.
Het was zelfs gezellig op de moederdag,met mijn zussen en mn moeder.
Je komt toch niet op een lijn met sommige dingen.
Ik probeer het nu maar in het midden te laten.
Mijn moeder heeft misschien nog een paar jaar.
Het was zelfs gezellig op de moederdag,met mijn zussen en mn moeder.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
WhiteWings
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
[color=orange][i]
Hihih..lekker nuchter Roosje..! maar is soms wel het beste..dat gewroet is soms meer zelfpijniging..
Op wat voor antwoord hoop je Ikke..?
Het zal toch vast geen aktie tegen jou zijn geweest..?
Als ik goed begrijp heb jij gewoon zowiezo altijd moeite met plotselinge veranderingen..?
Als dat zo is..probeer als het effe kan, het iig maar niet zwaarder voor jezelf te maken, door teveel alles op jezelf te betrekken.
Het heden acepteren..en je er niet tegen verzetten..bespaart je al een hoop energie..
[/i][/color]
Hihih..lekker nuchter Roosje..! maar is soms wel het beste..dat gewroet is soms meer zelfpijniging..
Op wat voor antwoord hoop je Ikke..?
Het zal toch vast geen aktie tegen jou zijn geweest..?
Als ik goed begrijp heb jij gewoon zowiezo altijd moeite met plotselinge veranderingen..?
Als dat zo is..probeer als het effe kan, het iig maar niet zwaarder voor jezelf te maken, door teveel alles op jezelf te betrekken.
Het heden acepteren..en je er niet tegen verzetten..bespaart je al een hoop energie..
[/i][/color]
-
Gast
Ik ben zo stom om ooit te vragen aan mn vader waarom hij verschil maakt tussen mij en mn broers en het antwoord was, met hun kan ik gewoon beter opschieten, ik vind vrouwen maar raar, klengggggg, ms had ik dat gewoon nooit moeten vragen want nog heel lang ging ik elk bezoek zowat zitten analyseren. Het is zoals het is en ik had ook heel graag dingen heel anders gezien maar soms kan dat gewoon niet.
Ze worden uiteindelijk "gestraft" want ze willen natuurlijk dat mijn kinderen wel graag naar opa en oma gaan, nou die zeggen ondertussen doodleuk, ze komen toch ook niet hier, waarom wij dan wel naar hun, haha, ja ik zeg, je hebt helemaal gelijk.
Ze worden uiteindelijk "gestraft" want ze willen natuurlijk dat mijn kinderen wel graag naar opa en oma gaan, nou die zeggen ondertussen doodleuk, ze komen toch ook niet hier, waarom wij dan wel naar hun, haha, ja ik zeg, je hebt helemaal gelijk.
-
WhiteWings
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
-
Isis
- Moderator
- Berichten: 560
- Lid geworden op: 07-02-2012 17:44
-
Gast
Nee, dat was ook niet zo leuk en daarom vraag ik dingen ook niet meer. Het heeft lang geduurd maar uiteindelijk kun je wel voor jezelf kiezen, soms is het moeilijk om dat je juist waardering van je ouders wil, om je los te maken.
En soms gebeuren er dingen waardoor het kwartje ineens veel sneller valt en dat maakt het op ene of andere manier gemakkelijker. Het lucht eigenlijk wel op, als ik eerlijk ben, als je eenmaal nee kunt zeggen tegen te ouders en de waardering eigenlijk kunt zien als een loos dingetje, want als je goed nadenkt, is je leven van die waardering helemaal niet afhankelijk, dan valt het leven weer mee.
Ik wil maar zeggen Ikke, want daar ging het eigenlijk over, ga voor je eigen leven!!!
En soms gebeuren er dingen waardoor het kwartje ineens veel sneller valt en dat maakt het op ene of andere manier gemakkelijker. Het lucht eigenlijk wel op, als ik eerlijk ben, als je eenmaal nee kunt zeggen tegen te ouders en de waardering eigenlijk kunt zien als een loos dingetje, want als je goed nadenkt, is je leven van die waardering helemaal niet afhankelijk, dan valt het leven weer mee.
Ik wil maar zeggen Ikke, want daar ging het eigenlijk over, ga voor je eigen leven!!!
-
Gast
ik heb jaren en jaren geworsteld met de haat/liefde verhouding die ik met mijn moeder had en heb haar wel met dingen geconfronteerd in de tijd dat ik zelf in therapie zat vanwege burnout/depressie. Niet dat ik daar heel veel mee opgeschoten ben op zich, maar wel dat het meer inzicht in mezelf gaf. Oorzaak en gevolg, actie en reactie.
Nu is mijn moeder overleden 5 jr geleden en heb ik er als het ware 'vrede' mee...het verleden is geweest, kan er niks meer aan veranderen. Het is goed zo. En als er dingen zijn waar ik vandaag de dag nog mee worstel dan moet ik dat met en bij mezelf aanpakken, want mijn moeder was weer het product van haar ouders. En proberen om het niet weer door te geven aan mijn zoon. Merk dat ik nu ook gewoon normaal weer aan haar kan terugdenken en ook weer gewoon de dingen kan zien die ook goed waren.
Nu is mijn moeder overleden 5 jr geleden en heb ik er als het ware 'vrede' mee...het verleden is geweest, kan er niks meer aan veranderen. Het is goed zo. En als er dingen zijn waar ik vandaag de dag nog mee worstel dan moet ik dat met en bij mezelf aanpakken, want mijn moeder was weer het product van haar ouders. En proberen om het niet weer door te geven aan mijn zoon. Merk dat ik nu ook gewoon normaal weer aan haar kan terugdenken en ook weer gewoon de dingen kan zien die ook goed waren.
-
Gast
[quote="roosje"], ik vind vrouwen maar raar, klengggggg,
[color=cyan]@ maar vond je vader je moeder dan ook 'raar' omdat ze een vrouw was vraag ik me dan af???? [/color]
Ze worden uiteindelijk "gestraft" want ze willen natuurlijk dat mijn kinderen wel graag naar opa en oma gaan, nou die zeggen ondertussen doodleuk, ze komen toch ook niet hier, waarom wij dan wel naar hun, haha, ja ik zeg, je hebt helemaal gelijk.[/quote]
[color=cyan]@ Roosje hebben jouw kinderen helemaal geen band/behoefte aan hun verder?[/color]
mijn broer ging ook uiteindelijk niet meer met de kinderen langs omdat dat gewoon niet goed liep omdat er altijd strubbelingen waren over de tijd en hoe lang en wanneer enz.enz.
dus op gebleven moment bleven ze weg....mijn moeder en zeker mijn vader hebben nooit begrepen waarom, dat wilden/konden ze niet begrijpen want het waren toch hun kleinkinderen..met als gevolg dat ze nauwelijks band hadden met hun kleinkinderen... en ook al begrijp ik dat heel goed, toen ik Dario kreeg , ging ik wel op mijn eigen voorwaarden regelmatig met hem langs, ook al had Dario weinig aan opa (was toen al dement wist niet eens dat ik
kind gekregen had) en oma (die was al bedlegerig) verder maar het was toch zijn oma...en zij was heel blij hem te zien , had busje lego voor hem gekocht waarmee hij kon spelen, en had gewoon genoeg aan zeg maar uurtje bezoek, om hem te zien enzo en mijn verhalen.
Verder hield het eigenlijk weinig in, maar toch ben ik blij dat ik het achteraf gedaan heb, voor beide partijen. Dario denkt toch terug aan haar als zijn oma gewoon. Zonder verder wetende van al die ingewikkelde familie-gedoe. En dat is goed zo verder.
Ik heb zelf mijn grootouders nooit gekend, van mijn vaders zijde al helemaal nooit, en van mijn moeder's zijde oppervlakkig omdat het ook nogal ver weg was (Den Haag Maastricht en in die tijd) en dus waren dat ook soort van 'vreemden' voor mij , zeg maar dat ik ze zo 1 keer per jaar zag.
Vind ik toch ergens jammer als je soms ziet hoe leuk contact kan zijn tussen grootouders en kleinkinderen.
Maar ja dan ga ik natuurlijk idealiseren.
Het was zoals het was en kan je niks meer aan veranderen.
Ook Dario groeit nu op zonder opa en oma en een Siciliaanse oma die hij wel ieder jaar ziet maar ja daar bouw je toch niet echt een band mee op. Het is zoals het is.
[color=cyan]@ maar vond je vader je moeder dan ook 'raar' omdat ze een vrouw was vraag ik me dan af???? [/color]
Ze worden uiteindelijk "gestraft" want ze willen natuurlijk dat mijn kinderen wel graag naar opa en oma gaan, nou die zeggen ondertussen doodleuk, ze komen toch ook niet hier, waarom wij dan wel naar hun, haha, ja ik zeg, je hebt helemaal gelijk.[/quote]
[color=cyan]@ Roosje hebben jouw kinderen helemaal geen band/behoefte aan hun verder?[/color]
mijn broer ging ook uiteindelijk niet meer met de kinderen langs omdat dat gewoon niet goed liep omdat er altijd strubbelingen waren over de tijd en hoe lang en wanneer enz.enz.
dus op gebleven moment bleven ze weg....mijn moeder en zeker mijn vader hebben nooit begrepen waarom, dat wilden/konden ze niet begrijpen want het waren toch hun kleinkinderen..met als gevolg dat ze nauwelijks band hadden met hun kleinkinderen... en ook al begrijp ik dat heel goed, toen ik Dario kreeg , ging ik wel op mijn eigen voorwaarden regelmatig met hem langs, ook al had Dario weinig aan opa (was toen al dement wist niet eens dat ik
kind gekregen had) en oma (die was al bedlegerig) verder maar het was toch zijn oma...en zij was heel blij hem te zien , had busje lego voor hem gekocht waarmee hij kon spelen, en had gewoon genoeg aan zeg maar uurtje bezoek, om hem te zien enzo en mijn verhalen.
Verder hield het eigenlijk weinig in, maar toch ben ik blij dat ik het achteraf gedaan heb, voor beide partijen. Dario denkt toch terug aan haar als zijn oma gewoon. Zonder verder wetende van al die ingewikkelde familie-gedoe. En dat is goed zo verder.
Ik heb zelf mijn grootouders nooit gekend, van mijn vaders zijde al helemaal nooit, en van mijn moeder's zijde oppervlakkig omdat het ook nogal ver weg was (Den Haag Maastricht en in die tijd) en dus waren dat ook soort van 'vreemden' voor mij , zeg maar dat ik ze zo 1 keer per jaar zag.
Vind ik toch ergens jammer als je soms ziet hoe leuk contact kan zijn tussen grootouders en kleinkinderen.
Maar ja dan ga ik natuurlijk idealiseren.
Het was zoals het was en kan je niks meer aan veranderen.
Ook Dario groeit nu op zonder opa en oma en een Siciliaanse oma die hij wel ieder jaar ziet maar ja daar bouw je toch niet echt een band mee op. Het is zoals het is.
-
Bubbels
- Grote Bazin
- Berichten: 2312
- Lid geworden op: 07-02-2012 11:56
Een band met je opa en oma......... ik geloof dat die band weg gaat zo snel de kinderen een jaar of 13-14 worden. Al helemaal als opa en oma niet zo fief meer zijn. Zo snel de kids kunnen zeggen......mag ik thuis blijven??......dan doen ze dat liever dan naar opa en oma toe en daar alleen maar voor zich uit staren.....
Dus ik denk dat kinderen niks missen als ze geen opa en oma hebben op tienerleeftijd.
Dus ik denk dat kinderen niks missen als ze geen opa en oma hebben op tienerleeftijd.