PMS

[klien]

[quote="Rommy"][color=violet]Pffff Klien jou verhaal komt gevaarlijk dicht in de buurt van het mijne!! [/color][/quote]

Dat is niet fijn Rommy Loop je daar al langer mee?

[Setteke]

Goh Meis, wist wel dat t niet zo lekker ging maar nu dit lezend... Ben zo blij voor jou dat je nu op nonactief gezet bent want het is natuurlijk wel zo dat je de laatste tijd heel wat op je bordje gekregen hebt... eigenlijk een logisch gevolg toch!... Zelfs bij de sterkste én zoals jij de meest positieve mensen is eens de maat vol... neem lekker je tijd en geniet van J, Arsen, Mr. Q. en al die lieve mensen om je heen! Enne niets is zo ontspannend als een heerlijke rit op een paardenrug! Hij is een super therapeut

[Rommy]

[color=violet]Jij wint het hoor Klien, ik heb al maanden last van mijn rug/heup/rechterbeen, krijg steeds therapie maar helemaal weg is het niet! Ik ben daarnaast zooooo moe, jankerig, opvliegers omdat ik in de overgang zit!!

Ik heb te vaak in mijn hoofd wat eigenlijk allemaal nog moet maar kan de moed niet opbrengen of doe dingen, waarvoor ik normaal mijn hand niet zou omdraaien, nu met tegenzin!

Weekend moet ik weer een paar uurtjes werken, als dat me teveel inspanning/energie kost ga ik maandag maar weer naar de huisarts!

Burn out wil ik het niet noemen maar ik weet wel dat ik uit moet kijken als ik jou verhaal lees!

Jij veel sterkte Klien [/color]

[sunflower]

Een burnout,betekend dat je te lang bent doorgegaan met lichamelijk en vooral geestelijk/emotioneel roofbouw op je zelf plegen.
Op een gegeven moment is het over en uit.

Zelf heb ik nooit een burnout gehad,maar wel emotioneel overspannen geraakt(,hoewel het nooit zo lang duurde dat ik er erg ziek van werd.
Een aantal keer door allerlei omstandigheden of mensen er tegen aan gezeten.

Ik neem op tijd mijn rust,en doe niets wat ik niet wil doen,en waar ik me niet goed bij voel.
Ik heb dat in de jaren die achter mij liggen wel geleerd,ook geleerd vooral naar mijn onderbuikgevoel te luisteren,en het niet eerst tijden te negeren.
En ook verdriet niet te negeren,zodat het op tijden waarop je het niet verwacht weer te voorschijn komt.

Tegenwoordig stel ik grenzen vrij scherp,en blijf ik niet meer te lang twijfelen,bij dingen/mensen die soms vertrouwd lijken,maar die roofbouw plegen op mij (vooral geestelijk en emotioneel)
Niet meer zo aanpassen,zodat ik vervreemd van mijzelf,of dat ik gedwongen wordt om keuzes te maken,waar ik me niet goed bij voel.

Mijn eigen koers varen.

Tenwoordig heb ik weinig klachten,zelfs niet van de pms,of van mijn gewrichten.(waar ik wel jarenlang last van had)
Dat komt waarschijnlijk ook omdat ik nog steeds menstrueer,al sla ik soms een maand of twee over.
Ik heb ook bemerkt dat beweging mij goed doet.


@ Klien,meis neem je rust,maar ind ook je inspanning,zodat de spanning die in je lijf en geest zit
afneemt.
Dingen doen,en met mensen omgaan die jou een goed gevoel geven.
En het heeft vooral zijn tijd nodig,soms veel tijd.
Het is dan ook vaak een ophoping van vele jaren.

@ Rommy,meiss,ik weet hoe giga druk en zwaar je het hebt op werkgebied,je dubbelleven,je gezin.
Dat je je leven en dat van anderen in goede banen probeert en weet te leiden.
Dat je een fikse studie volgt naast dit alles,en je regelmatig met lichamelijke klachten kampt.
En dat je daarnaast zelfs nog tijd maakt om mensen bij te staan,en naar ze te luisteren.
Neem nu maar eens af en toe wat Rommy tijd.

[Bubbels]

Mag ik ff vragen wat nou eigenlijk het verschil is tussen overspannen zijn en een burn out hebben?

[klien]

[quote="Bubbels"]Mag ik ff vragen wat nou eigenlijk het verschil is tussen overspannen zijn en een burn out hebben? [/quote]

Volgens mij zijn die begrippen gelijk, alleen is de een Nederlandstalig en de andere Engelstalig. Maar de huisarts gebruikte het overspannen zijn in de situatie dat het nog omkeerbaar zou zijn, dat je daarmee nog tijdens het doorwerken dingen kan veranderen. De burn-out gaf ze aan als opgebrand zijn en eerst weer moest bijtanken voor veranderingen zin hebben.

Ik ga er maar vanuit dat dit zo'n beetje de uitleg is.

Bedankt voor de berichtjes, de uitleg en het medeleven. Doet altijd goed, al had ik het hier niet neergezet om medelijden op te wekken hoor meer als vergelijk en waarschuwing.

Jeetjes Rommy, dat is ook niet mis. Je bent dus duidelijk een type waar iedereen bij aan kan kloppen en iemand die plezier haalt uit helpen van anderen, maar jezelf vergeet je vaak. Herkenbaar en helemaal niet nodig. Pas op jezelf, je hebt maar 1 lichaam en die geeft niet voor niets klachten.
En.........een dubbel leven? Spannend

Knap hoor Sunflower dat je op tijd hebt kunnen ingrijpen. Situaties of personen kunnen inderdaad negativiteit oproepen. Soms zelfs nadat je er ook heel veel uit hebt kunnen halen. Ze zeggen niet voor niets dat dingen altijd om een reden op je pad komen. Heel fijn als je daarna de keuze ook kunt maken om het los te laten en weer verder te gaan, hoe moeilijk dat ook kan zijn.
Onthoudt de mooie herinneringen en laat de negativiteit los zou ik zeggen, dan genees je jezelf het snelst.

Setteke, ik heb gisteren heerlijk een rit te paard gemaakt, hond aan de longe mee, 2 uur op pad in de zon die ze volgens mij speciaal daarvoor hadden aangestoken.
Ook vandaag leuke dingen gedaan, samen slenteren over de markt, met de honden naar het bos, een broodje eten bij een lunchroom en mezelf verwend met nieuwe schoenen. Ik heb genoten!
De arbo-arts vandaag gesproken en die volgt volledig het advies van mijn huisarts op, dus ik voel me gesteund. Vriendin lief masseert me elke avond zodat de spanning uit mijn lijf trekt. Ik word in de watten gelegd

[Isis]

klien en Rommy .... ik wens jullie beiden veel sterkte .... en hoop dat het binnenkort beter mag gaan met jullie .... Probeer in ieder geval alle twee voldoende rust te nemen ... en genoeg tijd te maken voor jullie zelf ...

'k Herken er ook wel dingen in als ik jullie verhalen lees ... dus ik kan me er wel min of meer iets bij voorstellen denk ik ...

Verder denk ik dat overspannen zijn en een burn-out ongeveer op hetzelfde neer komt ... maar dat burn-out een meer hedendaagse benaming is ... die meestal ook minder negatief overkomt, dan de benaming *overspannen zijn* die je vroeger vaker hoorde ...

Knap voor diegenen onder ons die wel al leerden om hun evenwicht te vinden en om goed naar hun lichaam te luisteren ... Ik probeer dat zelf wel te doen ... maar 't lukt me helaas niet altijd 'k Ga toch nog te dikwijls over mijn eigen grenzen heen ... of ik luister niet altijd evengoed naar de signalen van mijn lichaam ... maar ja goed ... ik blijf proberen hé

[sunflower]

Ik heb het even opgezocht dames,want ik denk dat er wel degelijk verschil zit in een burn-out of een overspannenheid.
De een inderdaad nog omkeerbaar en de ander niet.

En ja ik heb de keren dat ik overspannen dreigde te raken,ind nog tijdig kunnen ingrijpen,hoewel ik ook soms tegen professionele hulp aan zat,soms worden dingen je gewoon teveel.
Soms maak je als mens/moeder/vrouw teveel mee.
Gelukkig kan ik makkelijk praten,dat heeft me gered denk ik,ik praat dingen van mij af,en zoals ik al zei,neem ik de tijd om te verwerken.

@Klien,Ind Klien vergeven,maar niet vergeten en loslaten,daarmee creeer weer ruimte voor jezelf.
Vergeving is vooral een gift aan jezelf.








Burn-out











Portaal

Geneeskunde



Burn-out is een psychologische term voor het gevoel opgebrand te zijn, geen energie of motivatie meer vinden voor de bezigheden op het werk. De term burn-out werd begin jaren '70 voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse psychotherapeuten Herbert Freudenberger en Christina Maslach. De opvatting van de laatste is inmiddels dominant geworden. Burn-out bestaat in haar opvatting uit drie, min of meer samenhangende verschijnselen: uitputting (een gevoel van extreme vermoeidheid), cynisme (afstand hebben van het werk, dan wel de mensen met wie men werkt), en verminderde persoonlijke bekwaamheid (het gevoel dat men minder goed presteert dan in het verleden het geval was, ook wel verminderd werkgerelateerd zelfvertrouwen). Deze opvatting ligt de laatste jaren onder vuur. Het verminderde gevoel van zelfvertrouwen lijkt geen centraal onderdeel van het burn-out-syndroom te zijn; terwijl een aantal wetenschappers burn-out als een vorm van depressie, dan wel gewone, zij het extreme, vermoeidheid ziet (en dus niet als een op zichzelf staand begrip).

Verondersteld wordt dat een burn-out kan ontstaan na langdurig te zijn blootgesteld aan een teveel aan stress op het werk en met name een risico is voor idealistisch ingestelde werknemers, aangezien de confrontatie met de werkelijkheid juist voor deze mensen vaak nogal tegenvalt.

Vaak wordt gesteld dat een burn-out niet verward dient te worden met overspannenheid of een depressie. Ze zouden alleen min of meer dezelfde symptomen hebben, maar (vaak) een andere oorzaak hebben en zouden dientengevolge ook anders behandeld dienen te worden. Deze opvatting staat tegenwoordig onder druk; de verschillen tussen deze psychische problemen lijken aanzienlijk kleiner dan de overeenkomsten. Dat betekent overigens ook dat de meerwaarde van het begrip "burn-out" ten opzichte van deze andere concepten steeds meer betwijfeld wordt.

[vlindertje]

Om ff weer ontopic te gaan . Een jaar of 4 geleden werd het mij te erg, de pms. Ik was een gevaar voor mijn omgeving, en mijzelf, deze dagen . Ik ben naar de huisarts gestapt en heb me een mirena spiraal aan laten meten. Wat een uitvinding!! PMS terug tot aanvaardbaar niveau en als bijkomend voordeel: geen menstruatie meer!! Ideaal! Volgend jaar gaat er een nieuwe in!

En zo ben ik als lesbische vrouw op 3 manieren beschermd tegen zwangerschap: gesteriliseerd, mirena en ik doe niks meer met een man natuurlijk

[Isis]

haha vlindertje

Het schijnt idd wel te helpen .... zo'n spiraaltje ... enfin, dat heeft bubbels me toch ook al een paar keer gezegd ....

Wel een geluk voor jou dat het bij jou zo goed helpt