Wat komt mij dit toch bekend voor. Hier nog één die weer aan het werk moet, maar daar best onzeker over is. Een poos geleden nog voelde ik mij gewoon ziek wanneer ik te veel had gedaan. Achteraf was daar mijn lever de oorzaak van. Maar nog steeds merk ik wel dat wanneer ik een drukke dag achter de rug heb, ik gewoon een dag nodig heb om weer bij te tanken. Ik voel me dan de hele dag heel moe. Misschien ben ik wel een hoop ontwend hoor, en moet ik daar gewoon weer aan wennen. Ben ook alweer lange tijd thuis en dat is toch anders, ben totaal geen druk meer gewend.
PMS
-
WhiteWings
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
[i][color=orange]
Ik ben verscheidene malen langere periodes thuis moeten blijven van het werk, vrnl vanwege mijn rug.. en herken heel erg in eerste instantie het schuldgevoel tov collega's.
Toch is het best vreemd dat je je collega's wel gunt om ziek thuis te blijven en eerst goed beter te worden en natuurlijk bereid bent om dan wel even een tandje harder te lopen.. maar jezelf vaak niet..!
Herken dat bij heel veel mensen en zeker bij hen die in de zorg zitten hihi.. 
Moest dit elke keer weer opnieuw van mij afzetten..
Maar heb inmiddels geleerd dat ik best misbaar ben en de wereld ook zonder mij gewoon doordraait.
Gelukkig maar..want daarna pas had ik aandacht en energie over om goed voor mijzelf te gebruiken..!
Alleen als ik dan eenmaal geaccepteerd had dat ik voor onbekende tijd niet kan werken..wil ik er ook liever op geen enkele manier meer mee geconfronteerd worden..! \l;
Hoewel de norm is dat het goed is 'feeling te houden met'..geeft mij het gevoel dat ze aan me 'trekken'.
Echter de drempel om terug te gaan werd wel steeds hoger..!
En alhoewel ik soms al jankend van de Arboarts vandaan kwam, omdat ze me weer voor zoveel uur hadden ingepland, terwijl het voor mijn idee nog totaaal niet ging.. \jl zijn er ook momenten geweest dat ik daar achteraf toch blij om was..omdat ik zelf die stap niet meer had kunnen zetten.
Dan was ik zo lang thuis geweest dat ik helemaal was kwijtgeraakt dat het werk ook een bepaalde voldoening meebracht.
Ben nog steeds niet klachtenvrij en heb ook inderdaad echt rustmomenten nodig..zowel lichamelijk als om innerlijk op een andere manier weer even op te kunnen laden.
En heb mijn leven dus daaromheen ingericht: ik hou het bij maximaal 20 uur per week.
Dan heb ik wel minder inkomen..maar wel de rust en vrijheid die ik nodig heb voor mijzelf..!
Dat is een bewuste keuze die ik maak.
Zo is mijn leven net afwisselend genoeg om het zowel fijn te vinden om te werken.. als om heerlijk te genieten van mijn vrije dagen tussendoor..!
8)
[/color][/i]
Ik ben verscheidene malen langere periodes thuis moeten blijven van het werk, vrnl vanwege mijn rug.. en herken heel erg in eerste instantie het schuldgevoel tov collega's.
Toch is het best vreemd dat je je collega's wel gunt om ziek thuis te blijven en eerst goed beter te worden en natuurlijk bereid bent om dan wel even een tandje harder te lopen.. maar jezelf vaak niet..!
Herken dat bij heel veel mensen en zeker bij hen die in de zorg zitten hihi.. Moest dit elke keer weer opnieuw van mij afzetten..
Maar heb inmiddels geleerd dat ik best misbaar ben en de wereld ook zonder mij gewoon doordraait.
Gelukkig maar..want daarna pas had ik aandacht en energie over om goed voor mijzelf te gebruiken..!
Alleen als ik dan eenmaal geaccepteerd had dat ik voor onbekende tijd niet kan werken..wil ik er ook liever op geen enkele manier meer mee geconfronteerd worden..! \l;
Hoewel de norm is dat het goed is 'feeling te houden met'..geeft mij het gevoel dat ze aan me 'trekken'.
Echter de drempel om terug te gaan werd wel steeds hoger..!
En alhoewel ik soms al jankend van de Arboarts vandaan kwam, omdat ze me weer voor zoveel uur hadden ingepland, terwijl het voor mijn idee nog totaaal niet ging.. \jl zijn er ook momenten geweest dat ik daar achteraf toch blij om was..omdat ik zelf die stap niet meer had kunnen zetten.
Dan was ik zo lang thuis geweest dat ik helemaal was kwijtgeraakt dat het werk ook een bepaalde voldoening meebracht.
Ben nog steeds niet klachtenvrij en heb ook inderdaad echt rustmomenten nodig..zowel lichamelijk als om innerlijk op een andere manier weer even op te kunnen laden.
En heb mijn leven dus daaromheen ingericht: ik hou het bij maximaal 20 uur per week.
Dan heb ik wel minder inkomen..maar wel de rust en vrijheid die ik nodig heb voor mijzelf..!
Dat is een bewuste keuze die ik maak.
Zo is mijn leven net afwisselend genoeg om het zowel fijn te vinden om te werken.. als om heerlijk te genieten van mijn vrije dagen tussendoor..!
8)
[/color][/i]
-
klien
- Berichten: 275
- Lid geworden op: 13-02-2012 22:37
Het zelf oplossen of de hulp aanvaarden schommelt bij jou net als bij de meesten lees ik al WW, net als je moed om meer aan te kunnen of het punt waar het allemaal nog net teveel is.
Volgens mij kom je er nooit meer helemaal vanaf als je eenmaal in die put gevallen bent, je lichaam en geest kunnen niet meer aan en dat zal gerust ook een stukje ouder worden zijn wat daar aan mee werkt. (ook al wil ik daar natuurlijk nog lang niet aan
)
Ik werk nu de 2e week van half negen tot half een, op een half uur na een ochtend werk en dat is echt meer dan genoeg merk ik. Ik ben helemaal opgebrand en moet de middag rusten. Beetje wandelen met de hond, paar boodschappen halen, even op de bank of op bed liggen met een boek of filmpje in de dvd-speler en pas dan kan ik voor het eten zorgen en nog iets aan de avond hebben.
Volgende week woensdag mag ik me melden bij de cardioloog, eerst een ECG, daarna gesprek met de cardioloog en misschien nog een fietstest en andere onderzoeken. Alles in 1 ochtend geduwd zodat je niet voor ieder wissewasje terug moet komen, dat is keurig geregeld. Daarna hoor ik wel of het iets met mijn hart te maken heeft en anders krijg ik medicijnen tegen de hoge bloeddruk. Helaas kunnen ze in 90% van de gevallen niet achterhalen waar dat vandaan komt, daar zal ik me dan bij neer moeten leggen.
Maar de andere symptomen duiden toch meer op andere kwalen, ze gaan kijken of de fybromialgie al beter aantoonbaar is, hoe ver het staat met artrose en artritis.
Heel vreemd dat iedereen het geval "overgang" maar wegwuift, puur omdat ik nog zo'n regelmatige eisprong heb. Maar mijn lief herkend mijn koortsaanvallen als zijnde toch heuse opvliegers
Toch PMS???
Volgens mij kom je er nooit meer helemaal vanaf als je eenmaal in die put gevallen bent, je lichaam en geest kunnen niet meer aan en dat zal gerust ook een stukje ouder worden zijn wat daar aan mee werkt. (ook al wil ik daar natuurlijk nog lang niet aan
)Ik werk nu de 2e week van half negen tot half een, op een half uur na een ochtend werk en dat is echt meer dan genoeg merk ik. Ik ben helemaal opgebrand en moet de middag rusten. Beetje wandelen met de hond, paar boodschappen halen, even op de bank of op bed liggen met een boek of filmpje in de dvd-speler en pas dan kan ik voor het eten zorgen en nog iets aan de avond hebben.
Volgende week woensdag mag ik me melden bij de cardioloog, eerst een ECG, daarna gesprek met de cardioloog en misschien nog een fietstest en andere onderzoeken. Alles in 1 ochtend geduwd zodat je niet voor ieder wissewasje terug moet komen, dat is keurig geregeld. Daarna hoor ik wel of het iets met mijn hart te maken heeft en anders krijg ik medicijnen tegen de hoge bloeddruk. Helaas kunnen ze in 90% van de gevallen niet achterhalen waar dat vandaan komt, daar zal ik me dan bij neer moeten leggen.
Maar de andere symptomen duiden toch meer op andere kwalen, ze gaan kijken of de fybromialgie al beter aantoonbaar is, hoe ver het staat met artrose en artritis.
Heel vreemd dat iedereen het geval "overgang" maar wegwuift, puur omdat ik nog zo'n regelmatige eisprong heb. Maar mijn lief herkend mijn koortsaanvallen als zijnde toch heuse opvliegers
Toch PMS???
-
WhiteWings
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
[color=orange][i]
Het was het jaar 2000..en er waren toen mensen die dachten dat de wereld zou vergaan.
Klopte best een beetje.. want bij mij luidde dat jaar het begin van de 'aftakeling' in hihih
Dat was de eerste keer dat ik langdurig thuis kwam te zitten.
Naast mijn rugproblemen bleek ik ook de bijzondere bezitter van diverse onverklaarbare symptomen.
Waaronder een danig in de war zenuwstelsel met oa. wisselende kou en warmte/zweetaanvallen vooral 's nachts.
Hoe vaak ik 's nachts wel niet de ene na de andere striptease uitvoer hahah..:
pyama aan..extra sokken erbij..pff sokken uit..broek uit..pff ook nog jasje uit.. Dan ineens weer brrr koud..boel weer aan..
Heb een dagtaak aan mezelf in het donker hihih.
Het hele geklungel is bij mij dus begonnen vanaf mijn 30ste..!
En of ze er nou wel of geen diagnose op kunnen plakken..: het is zo ..en ik doe het er wel mee.
Valt mijn liefje niet zo op naast mij met haar overgangsperikelen..ondanks haar tig jaar ouder.
Zou nou eens mooi zijn als we er dan ook allebei tegelijk mee klaar waren.
Maar volgens het boekje moet ik er nog niet eens mee beginnen..
[/i][/color]
Het was het jaar 2000..en er waren toen mensen die dachten dat de wereld zou vergaan.
Klopte best een beetje.. want bij mij luidde dat jaar het begin van de 'aftakeling' in hihih
Dat was de eerste keer dat ik langdurig thuis kwam te zitten.
Naast mijn rugproblemen bleek ik ook de bijzondere bezitter van diverse onverklaarbare symptomen.
Waaronder een danig in de war zenuwstelsel met oa. wisselende kou en warmte/zweetaanvallen vooral 's nachts.
Hoe vaak ik 's nachts wel niet de ene na de andere striptease uitvoer hahah..:
pyama aan..extra sokken erbij..pff sokken uit..broek uit..pff ook nog jasje uit.. Dan ineens weer brrr koud..boel weer aan..
Heb een dagtaak aan mezelf in het donker hihih.
Het hele geklungel is bij mij dus begonnen vanaf mijn 30ste..!
En of ze er nou wel of geen diagnose op kunnen plakken..: het is zo ..en ik doe het er wel mee.
Valt mijn liefje niet zo op naast mij met haar overgangsperikelen..ondanks haar tig jaar ouder.
Zou nou eens mooi zijn als we er dan ook allebei tegelijk mee klaar waren.
Maar volgens het boekje moet ik er nog niet eens mee beginnen..
[/i][/color]
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Ik herken in jullie verhalen ook wel de vermoeidheid.
En jaren lang had ik vooral last van PMS.
Ik plan nooit meer een hele dag vol,heb tijd en rust voor mezelf nodig in lichaam en geest.
Verder had ik spier en gewrichtsstijfheid,vooral s ochtends.
Maar sinds ik elke dinsdag met een vriendin 2 uur loop(doorstappen) is dat verbeterd.
Twee dagen oppassen is soms best zwaar,daar raak je ook vermoeid van,al doe ik het met liefde.
Meestal ga ik daarna zon drie kwartier liggen.
Mijn jongste zus heeft al jaren een ernstige vorm van M.E,dus ik weet hoe erg het is als je lichaam het laat afweten.
Verder moet ik in mijn handen knijpen,want ik zie bij mij buurvrouw en sommige vriendinnen wat artrose en fibromyalgie aan richt.
Volgens mij zit ik volgens mij wel in de overgang,hoewel ik nog om de paar maanden menstrueer.
Godzij dank nog geen opvliegers,want dat lijkt me verschrikkelijk naar.
En jaren lang had ik vooral last van PMS.
Ik plan nooit meer een hele dag vol,heb tijd en rust voor mezelf nodig in lichaam en geest.
Verder had ik spier en gewrichtsstijfheid,vooral s ochtends.
Maar sinds ik elke dinsdag met een vriendin 2 uur loop(doorstappen) is dat verbeterd.
Twee dagen oppassen is soms best zwaar,daar raak je ook vermoeid van,al doe ik het met liefde.
Meestal ga ik daarna zon drie kwartier liggen.
Mijn jongste zus heeft al jaren een ernstige vorm van M.E,dus ik weet hoe erg het is als je lichaam het laat afweten.
Verder moet ik in mijn handen knijpen,want ik zie bij mij buurvrouw en sommige vriendinnen wat artrose en fibromyalgie aan richt.
Volgens mij zit ik volgens mij wel in de overgang,hoewel ik nog om de paar maanden menstrueer.
Godzij dank nog geen opvliegers,want dat lijkt me verschrikkelijk naar.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
Bubbels
- Grote Bazin
- Berichten: 2312
- Lid geworden op: 07-02-2012 11:56
Ik heb de prachtige mirena spiraal er nog lekker in zitten en die houdt al die ongemakken, tot nu toe, bij me weg!
Wordt ook als een soort oplossing gegeven he, voor pms...... Die mirena spiraal geeft steeds een kleine hoeveelheid stof af waardoor je dus geen of een stuk minder last hebt van pms en ongesteldheid. Ben al jaren niet meer ongesteld geworden of zo weinig dat ik het bijna niet eens merkte. Heerlijk hoor.
Wordt ook als een soort oplossing gegeven he, voor pms...... Die mirena spiraal geeft steeds een kleine hoeveelheid stof af waardoor je dus geen of een stuk minder last hebt van pms en ongesteldheid. Ben al jaren niet meer ongesteld geworden of zo weinig dat ik het bijna niet eens merkte. Heerlijk hoor.