Los laten.

[sunflower]

Om te kunnen loslaten moet je volgens mij eerst door alle emoties heen,boosheid,pijn verdriet.
Door geen van deze emoties weg te drukken door hard te werken of maar bezig te zijn.
Door het doorleven,komt het verwerkingsproces op gang.
En regelmatig denk je dat er geen vooruitgang in zit.
Loslaten gaat dus in fases,is zo zie ik het,als een soort van rouw proces.
Afscheid nemen van.

Door te vergeven,laat je los,en komt er weer ruimte voor nieuwe dingen,mensen en belevenissen.
Loslaten is voor mij het einde van een helingsproces.
Het is hard werken,zodat je dingen niet met je meeneemt als ballast uit je verleden.
Voor mensen die door hun gevoel worden geleid,dingen willen begrijpen en analyseren,zoals ik,die alles heel intens ervaren,kost dat tijd.

Juist die intensiteit,de diepte waarmee je alles beleefde of deed,met die zelfde intensiteit moet je ook het helingsproces in.
Het moment dat je kunt loslaten,komt vanuit jezelf,maar op het pad er naar toe zijn er mensen die je begeleiden,met woorden of met daden.
Zij wijzen je de weg en ondersteunen je.
Dat is mijn ervaring.

Hebben jullie ervaring met loslaten,of kun je het juist moeilijk?

[Gast]

Ik vind dit soort termen altijd van dat neppsychologisch gezwam, je hebt een verwerkingsproces waarin je in verschillende fasen terecht komt of terecht kunt komen maar ik vind de vraag of je ervaring hebt met loslaten echt een hele vreemde vraag .........dit vind ik echt van dat vrouwengeklets, ja sorry hoor, dit is libelle...

[sunflower]

Dat mag jij vinden Roosje,ik ervaar het zo.
Ik kijk ook niet naar ieder tv programma ,of lees elk blad.
Ook niet ieder item interesseert mij,het is maar net waar je mee bezig bent,of waar je interesse ligt.
Ik schrijf hier over mijn eigen ervaringen,en natuurlijk mag jij dat ook.
Je hoeft ook niet te reageren op een topic als je er niets mee hebt.

[Gast]

het klinkt inderdaad soms nogal ingewikkeld/hoogdravend al die termen, maar ik denk datik wel een proces van loslaten gehad heb op mijn manier en dat was mijn moeder. De haat/liefde verhouding die we hadden doet er niet meer toe, ze is nu 5 jr overleden en ik voel niet echt wrok meer. Er zijn dingen gebeurd die niet meer te veranderen zijn en dat laat ik nu los, zij was wie zij was en dat ben ik ook.

[Carly]

kan me goed vinden in de bewoording van Sunflower en ook die van Majo maar denk dat er soms een loslaten is......gewoon er geen aandacht meer aangeven aan datgene omdat het niks verandert, nog voor die ander, nog voor jezelf...........dus laten voor wat het is.......

[Isis]

Nou .... ik vind de woorden van sun eigenlijk helemaal niet hoogdravend of gezwam of wat dan ook .... en de vraag naar hoe wij *loslaten* individueel beleven of hoe ieder van ons door zo'n proces heen gaat ... vind ik op zich ook wel de moeite waard .... Het kan namelijk best wel zinvol zijn om te lezen hoe ieder van ons hiermee om gaat ... nou ja ... misschien kan iemand een ander wel tips aanreiken in zo'n verwerkingsproces ... of zo ... toch ?
Dus met het nodige respect voor iedere verschillende mening en beleving ... vind ik dat hier best wel over zoiets gesproken kan worden ... zonder het af te doen als onnozele praat ...

Ik sta zelf trouwens wel achter de manier waarop sun het proces van loslaten beschrijft ... zo zie ik het ook ...

Ben nu een beetje te moe om hier verder uitgebreid op in te gaan ... maar vanuit mijn persoonlijke ervaring kan ik wel zeggen dat ik loslaten helemaal niet eenvoudig vind ... en dat ik daar best wel heel wat tijd voor nodig heb ... waarbij ik ook door diepe dalen moet gaan e.d. .... en ... waarbij ik idd zelf toch wel ervaren heb ... dat er juist in zo'n periodes mensen **toevallig** ( ?!) mijn pad kruisen ... waardoor ik weer bergopwaarts kan ... Naderhand denk ik dan ook ... dat het zo heeft moeten zijn ... dat juist dan ... die mensen in mijn leven kwamen ... ja toch echt wel !

Maar ja goed .... het proces van loslaten zelf ... is voor ieder individueel heel verschillend denk ik ... er kunnen gelijkenissen zijn ... maar iedereen moet er toch zelf doorheen ... op een eigen manier .... Niemand anders kan dat voor je doen .... Je kan wel steun vinden bij anderen ... of handvaten aangereikt krijgen ... die je verder op weg zetten in het verwerken ...

[Bubbels]

Geloof dat ik dan wel een hele makkelijke loslater ben....... Ik ga niet nadenken over hoe het was........hoe het allemaal ging......ik blijf dan in het nu. Het is nu eenmaal zo gelopen.......het zij zo......leven gaat verder......

[merelvrouwke]

Voor mij herkenbaar wat je schrijft, Sunflower, je kan ook alleen maar intens rouwen om wie je intens hebt liefgehad, dat is nu eenmaal het "risico" van houden van..

Dus nee, ben niet zo goed in loslaten... beleef de dingen intens... in een relatie... en dus ook bij afscheid nemen, moet ik er los doorheen... door die verschillende stappen die bij elk loslaten horen... of het nu afscheid nemen is bij een overlijden, bij het beëindigen van een relatie...

Is het daardoor dat ik goed kan vergeven? Heb geen last van wrok of erge spijt eenmaal dat proces doorlopen... het is gegaan zoals het gegaan is... eenieder heeft gedaan wat hij of zij kon en gaf wat hij/zij te geven had... het is zoals het is

[Carly]

Ik voel intens, beleef en herbeleef intens en toch is er voor mij verschil in loslaten......het risico van houden van.......tsja zit voor mij dan toch verschil in diepte met een overlijden of loslaten van een liefde......niet eens het definitieve ervan maar het onoverkomelijke. Overlijden is vaak geen keuze......loslaten van een liefde/vriendschap of diepe wens....kan een keuze zijn.... en gunnen voor de ander. Maar goed.........het voelen van echt loslaten kan zeer pijnlijk zijn en helaas ook lang duren is pas mijn ervaring

[Rommy]

[color=violet]Ik kan op meerdere manieren moeilijk loslaten, bijv iemand loslaten die een deel van mijn leven was; een goeie collega die een andere baan krijgt, een buurvrouw bij wie ik altijd een bakkie ging doen.....ik wissel dan tel. nummers uit en probeer dat contact vast te houden door zelf steeds het initiatief te nemen ......maar vaak verwatert het toch, gewoon omdat het niet meer in mijn leven past, ik moet het loslaten!

Een andere manier van loslaten die op mij van toepassing is, zijn conflicten die niet opgelost raken; ik blijf er mee rondlopen, malen want ik wil zo graag dat een ander begrijpt hoe ik het bedoelde, ik blijf uitleggen maar de ander ziet het zo niet en we komen niet op 1 lijn.....ik moet het loslaten en respecteren dat de ander er niet hetzelfde over denkt!!

Het is goed dat ik het van mezelf weet, dan kan ik eraan werken![/color]