echte vriendschap

merelvrouwke · Bericht door **merelvrouwke** » 29-02-2012 17:04

Ja, Bubs, kan ik alleen maar bevestigen, welke keuzes iemand die je dierbaar is, maakt, moet je respecteren. Dat is echte vriendschap. Er zijn voor iemand zonder te oordelen, en naast haar dat stukje meelopen, ook al is het de weg die jij haar absoluut niet zou aanraden, het is wel HAAR weg. En er voor haar zijn als ze struikelt of tegen een scherpe steen stoot...

Isis · Bericht door **Isis** » 29-02-2012 18:14

Ik denk dat het idd wel een verschil zou kunnen maken ... of een vrije vrouw zoiets vertelt aan haar vriendin ... of een getrouwde vrouw ... Waarschijnlijk heeft die vrije vrouw meer kans dat de vriendin er positief op zou reageren ...
Maar ... als we het dan hebben over **echte** vriendschap ... dan vind ik dat het eigenlijk geen verschil zou mogen maken ... omdat je elkaar in een vriendschap normaal gezien toch hoort te aanvaarden zoals je bent ... ook al ben je het met bepaalde zaken niet eens of zo ...

Bubbels · Bericht door **Bubbels** » 29-02-2012 18:39

Iedereen is anders natuurlijk, ook je vriendin. Dus ik denk.....dat als zij er problemen mee heeft.......dat dat op den duur toch wel boven komt drijven. Ik denk dus, dat zo een vriendschap dan stopt....

En dan kunnen jullie zeggen..........ja, maar ze is mijn vriendin en daarom moet zij alles goed vinden en respecteren........ik weet niet....ik denk niet dat het zo werkt......

Isis · Bericht door **Isis** » 29-02-2012 22:56

Tuurlijk wil het niet zeggen dat als iemand je vriendin is ... dat zij daarom alles maar goed moet vinden ! Zeker niet ! Dat schreef ik zelf ook al ....
In een vriendschap hoef je het helemaal niet altijd met elkaar eens te zijn ... en je hoeft ook niet altijd alles goed te vinden van wat de ander doet of zegt .... maar .... ik vind wel .... dat je elkaar moet kunnen aanvaarden zoals je bent .... en dat je respect voor elkaar moet kunnen opbrengen ... toch zeker als je spreekt van **echte** vriendschap ...

Diegene die dus al meer dan 20 jaar mijn beste vriendin was ... had het blijkbaar erg moeilijk met mijn geaardheid ...
Voor die tijd was er niks aan de hand en zaten we altijd op 1 lijn ...
Het was ook haar goed recht om het moeilijk met die situatie te hebben ... ik kan er in komen dat het niet voor iedereen zomaar kan om zoiets te begrijpen ... maar jeetje zeg .... je verandert daardoor toch niet als mens ? Je blijft toch dezelfde persoon dan die dat je al meer dan 20 jaar lang bent geweest ? Maar dat wordt dan allemaal overboord gegooid .... heel de vriendschap stopt ... en kijk ... dat vind ik dan op mijn beurt echt wel heel erg jammer ...

sunflower · Bericht door **sunflower** » 01-03-2012 09:45

Soms komt er een eind aan vriendschap,als gedachten,gevoelens,waarden niet meer met elkaar synchroon lopen.
Soms gebeurt dat snel,en merk je verschillen op.
Zolang verschillen,in denken en doen en vooral je gevoels leven,niet met elkaar in conflict raken,kun je nog aanpassen of accepteren.
Zodra wezenlijke verschillen,in denken en doen te groot worden,kunnen ze met elkaar in conflict raken.

Ik begrijp heel goed,dat niet iedereen kan of wil aanvaarden.
Dat ligt aan allerlei dingen.
Maar respect moet er toch zijn.

Ik heb 23 jaar lang een hartsvriendin gehad.
Onze belangen,verwachtingen van het leven/elkaar,idealen scheelden niet zoveel van elkaar.
Totdat ik bemerkte dat ik me in al die jaren(23) toch wel gigantisch aangepast had,en veel dingen geslikt,of in het midden gelaten had.
Waarom het toch tussen ons spaak liep?

Ik denk dat het kwam omdat ieder van ons een andere groei meemaakte,en zij toen totaal geen interesse had in de dingen die mij toen boeiden en raakten.(het spirituele).
Zij dat zelfs veroordeelde,en niet(wilde) begrijpen.
In een later tijdstip in haar leven,en bij openbaring van haar ziekte kreeg zij wel interesse in het spirituele.
Dit maakte ik in een latere vriendschap nog een keer mee.

Ik begon mij aan dingen te irriteren,en dat zal zij bij mij ook gehad hebben.
Misschien waren we ook te close..
Toen de irritatie over hoe zij omging met dingen,en ook de bemoeienissen met mijn kinderen,te hoog op liep bij mij.
Is het ontploft,waarna ik alleen maar opluchting voelde.
Misschien als ik in staat was geweest er eerder over te praten,had de vriendschap nog wat langer geduurd.
Toch weet ik dat we uiteindelijk uit elkaar waren gegaan.

Inmiddels heb ik hieruit geleerd,sneller te communiceren over wat en hoe ik voel,daar duidelijk en eerlijk over te zijn.
Maar zelfs dan,kun je praten en uitleggen(vele malen),als iemand niet open staat voor wat jij denkt,ervaart en voelt,dan houdt het op.
Dan moet je of de dingen bij het oude laten,of stoppen met de vriendschap.

Zo ben ik een aantal vriendschappen kwijtgeraakt,omdat wij beiden in een heel andere levensfase zaten,of andere dingen hadden waarmee we worstelden.
daarna kwamen/komen er weer andere vriendschappen,die op dat moment beter passen.

Aanvaarden is mooi,dat betekend dat je laat,dat het is zoals het is,en je dat accepteerd,zelfs al kun je dingen (nog) niet begrijpen.
Maar als aanvaarden,accepteren maar van een kant komt,dan wordt het voor de een aanpassen.

Gast · Bericht door **Gast** » 07-03-2012 22:22

Het verhaal van Isis is zo herkenbaar voor mij. Ook mijn beste vriendin bleef maar zeggen dat ze mij niet zou laten vallen. Ook zij wilde mij ervan overtuigen dat het misschien een bevlieging was en toen ze hoorde dat ik lid was van een forum voor gelijk gestemde was ze er zeker van dat ik werd beïnvloed door de andere dames. Ik krijg nu steeds meer het idee dat zij net als bij de vriendin van Isis, het een beetje te hard roept dat ze je niet zal laten vallen, maar zo langzamerhand groei je echt uit elkaar. Je merkt aan alles dat ze er heel anders over denkt, dus het belangrijkste uit je leven kun je niet echt delen. Maar omdat ze het telkens blijven zeggen dat het de vriendschap niet in de weg staat en ze jou niet kwijt wil blijven ze denk ik onnodig aan je hangen. Misschien wilde ze je niet gelijk laten vallen Isis, maar dacht ze er diep in haar hart anders over.

Mijn vriendin is denk ik erg lesbofobisch, ze raakte zelfs een beetje in paniek toen ik uiteindelijk voor meerdere uit de kast kwam. Ze was zo bang dat gezamenlijke kennissen nu zouden denken dat zij ook lesbisch was en mijn vriendin was. Ook liet ze mij weten dat collega's van haar er nooit achter mochten komen want ze zou misschien wel ontslagen worden. Ze flapt er tussen neus en lippen altijd van die rare dingen uit en ik merk nu gewoon dat ik haar helemaal ontgroeid ben. Ik heb mijn oude jas uitgetrokken, maar inmiddels een nieuwe aangedaan, ik heb een heel ander leven nu en daar past ze gewoon niet meer in. Ik denk dat dit bij jou Isis ook zo is. Omdat ze er niet zo positief tegenover stond, kun je ook niet meer alles delen en veel blijft dan onbesproken. Misschien was het niet aanwezig zijn op deze belangrijke begrafenis voor haar wel een mooie aanleiding om de vriendschap stop te zetten.

Setteke · Bericht door **Setteke** » 09-03-2012 01:59

Helaas komt het maar al te vaak voor. Gelukkig heb ik t nooit zo ervaren maar sommige mensen zitten zo vol met vooroordelen en regeltjes van "hoe het hoort" in hun hoofd dat hun beleefwereld na zo'n openbaring (te) ver staat van die van jezelf. Groei je steeds verder uit elkaar en dan is zo'n aanleiding als een gemiste begrafenis een "mooie" aanleiding om er maar mee te kappen. Claartje, hoe harder jouw din riep, hoe meer ze zichzelf verlochende... en ook in jouw geval ze zegt het een maar doet het andere! Moeilijk om de vriendschap dan vol te kunnen houden en dan is het niet meer dan logisch dat je steeds verder uit elkaar gaat groeien. Jij hebt een mooie nieuwe jas en laat m nou ook nog s lekker passen!

Het is niet anders, zo is het leven... en denk dat jij je daar maar gewoon bij neem moet leggen