Over

Plaats reactie
lisa
Berichten: 155
Lid geworden op: 30-06-2012 18:48

Bericht door lisa » 02-09-2013 11:24

@ Lotus: heb jij inmiddels een vrouw / de liefde gevonden?
het leven heeft de kleur die je het geeft

sunflower
Berichten: 1068
Lid geworden op: 12-02-2012 11:42

Bericht door sunflower » 02-09-2013 12:14

Het is moeilijk om als vrouw met twee relaties naast elkaar,een juiste balans te vinden,het evenwicht zoeken tussen jou en anderen,maar ook het evenwicht in jezelf.
Dat is het met een relatie ook al,laat staan met twee.

Toen dat bij mij speelde,was er zeg maar een "hoofd"relatie,en dat had niets met de hoeveelheid liefde te maken.Wij maakten afspraken,en er was regelmatig een tekortkomen gevoel naar beide kanten,wat mij betreft.
Ik laveerde daar tussen.Proberen verwachtingen niet te hoog te stellen.

Wat we gaven,en konden geven,gaven we,wat niet kon kon niet.
Bv het niet mogen bijwonen van mijn dochters bruiloft,door mijn vriendin toen,was mijn dochters keuze,die ik en zij dacht ik ook respecteerde(later bleek dat van haar kant toch een probleem te zijn).
Je hebt met zoveel mensen te maken,en met zoveel gevoelens.We genoten van wat mogelijk was,in tijd en andere dimensies.
Emotionele hoogte en dieptepunten wisselden elkaar af.
De breuk kwam niet door het feit,dat er niet genoeg liefde was,maar doordat wij beiden anders in het leven staan,andere waarden hebben,elkaar wel fysiek/en in liefde konden vinden maar niet in communicatie/begrip.

Sommige dingen worden van bovenaf gestuurd,ik werd oma,dat nam het verscheurde gevoel weg na de breuk.Mijn liefde kreeg een andere uitlaadklep,dat verzachtte.Mijn denken werd anders,maar mijn voelen ook.Rationaliteit in strijd met emoties.Nu bijna 4 jaar verder,kijk ik op alles terug met gemengde gevoelens,met rust,berusting,een glimlachvoor de mooie en bijzondere momenten,een traan voor al het verdriet en de boosheid van toen.Heimwee naar wat was,berusting,dat het goed is zo.
De wetenschap dat,het leven verder gaat,en ik niet terug kan naar wat was.
Dankbaar om de levenslessen,de groei en verwerkingsprocessen,dankbaar voor de liefde die ik ontving en mocht geven.Herinneringen blijven,de mooie en de minder mooie.




Lisa,ik begrijp jeheel goed,weet ook waar je mee worstelt,laat de antwoorden maar uit jezelf komen,als het nodig is overleef je de pijn,we zijn wie we zijn,en sterker dan we denken.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock

sunflower
Berichten: 1068
Lid geworden op: 12-02-2012 11:42

Bericht door sunflower » 02-09-2013 13:30

Strijd.

Eten van pijn,drinken van het verdriet.
Van buiten zijn,van binnen niet.

Vluchten voor gedachten,het stelpen van een bloedend hart.
De slapeloze nachten,de geest verwart.

Wachten zolang,maar nodig is de tijd.
De rust die ontvangen wordt,als de ziel wordt bevrijd.

De strijd, de emoties.
Afgewisseld door een lach en een traan.

Het zout en het zoet,
Zijn nodig,om te zeggen,Ik ben er weer,zo is het goed.


Sunflower 2013.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock

lotus
Berichten: 169
Lid geworden op: 23-04-2012 19:16

Bericht door lotus » 02-09-2013 19:29

@Lisa: nee, op dit moment een paar heerlijke lesbische meiden in mijn leven om mee uit te gaan, te eten en activiteiten te ondernemen.
Zoveel mooie pareltjes - moet nog denken aan ons gesprek in amsterdam- zijn er niet.
Na MM weer een site om vrouwenonderwerpen met vrouwen te delen.
Goed initiatief meiden!

Rommy
Berichten: 1412
Lid geworden op: 10-02-2012 22:23

Bericht door Rommy » 02-09-2013 19:45

[color=violet]Mooi Sun :-P [/color]
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!

lisa
Berichten: 155
Lid geworden op: 30-06-2012 18:48

Bericht door lisa » 05-09-2013 12:26

nou
we hebben gister weer heel veel gepraat
en het had niet veel gescheeld of de relatie was verbroken
wat een emoties, verdriet, pijn

4,5 jaar heb ik gehoopt dat er tzt meer ruimte zou komen
ruimte om langer bij elkaar te zijn
dan 3 uurtjes in de drie weken
en na veel ups & downs kan haar man ons die ruimte geven
maar kan of wil zij die ruimte niet nemen vanwege schuldgevoel
terwijl zij al die jaren lang mij ervan overtuigde dat er meer ruimte zou komen

ik heb aangegeven dat ik het zo niet meer wil
dat ik het op deze manier niet langer verdragen kan
en zij kijkt nu of het anders kan
maar het overleg en afstemmen daarover is heel moeilijk en pijnlijk

als ik niet zo afschuwelijk veel van haar hield
had ik er allang al een punt achter gezet
dat schijnt nu pas echt tot haar door te dringen
en dat vindt zij in meerdere opzichten ongelooflijk moeilijk
o.a. dat ik de afgelopen jaren anders heb ervaren dan zij
o.a. de neiging zich uit zelfbescherming terug te trekken
en ook is het zo
dat je in de liefde geen ultimatum kan stellen
die moet van harte gegeven worden
en het doet mij zo'n pijn dat zij niet van harte meer tijd voor mij vrij wil maken

zij geeft aan zich als moeder te kort te voelen schieten
als ze er niet thuis voor de kinderen is op de momenten dat die thuis zijn
maar
dat geldt dan toch ook voor celloles, zeilles, uit eten met vriendinnen en wat niet al?
en
eens in de 6 weken 1 keer niet thuis zijn
is dat te veel gevraagd terwijl 1 kind al het huis uit is en 1 kind naar de middelbare school gaat?

mijn kinderen zijn 8 en 10
zij gaan twee dagen in de week naar de opvang
vanwege mijn werk
waar mijn man ze dan ophaalt
en zij juichen als ik er eens een avond niet ben
wat soms voorkomt ivm mijn werk
dan kunnen ze lekker met pappa pizza eten op de bank...
het leven heeft de kleur die je het geeft

Cootje
Berichten: 218
Lid geworden op: 30-03-2012 08:22

Bericht door Cootje » 05-09-2013 13:25

Meid, petje af dat jij dit zo volhoud.
Ik zou het niet trekken hoeveel je ook van iemand houd,
en zou er een eind aan hebben gemaakt.

Ik vind dat je meer waard ben dat die paar uurtjes.


Ik heb ook een poosje zo geleefd..maar trok dat niet..zo weinig elkaar zien.
Huilend heb ik er toen een punt achter gezet.
Ergens op deze aardkloot loopt een dubbelgangster van haar:),
die wel meer tijd heeft voor mij.
Alleen dat vinden ernaar...dat duurt even lijkt het wel.

Rommy
Berichten: 1412
Lid geworden op: 10-02-2012 22:23

Bericht door Rommy » 05-09-2013 14:52

[color=violet]Goed om in gesprek te gaan, alleen jij weet wanneer het klaar is.
Blijf wel eerlijk naar jezelf en je gevoel kijken want voor de lieve vrede val je toch snel in oude patronen.

:-P [/color]
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!

sunflower
Berichten: 1068
Lid geworden op: 12-02-2012 11:42

Bericht door sunflower » 05-09-2013 16:18

Mijn eerste relatie met een vrouw(ik had er overigens maar twee),was ook het elkaar zien,eens in de twee maanden.Weinig elkaar int echt ontmoeten,en er kon ook altijd iets tussenkomen,waardoor de bezoekjes niet/(soms op het laatste moment) door konden gaan.Wel was er intensief telefooncontact,zeg maar een beetje teveel(gemiddeld drie a vier uur perdag).Ik bleef thuis,om haar maar niet te hoeven missen,en de avonden met mijn man werden kort,doordat ik vroeg naar bed ging om toch maar contact te hebben met haar.

In het begin vond ik het prima zo allemaal,maar steeds vaker ging het knagen.Zij kwam altijd hier,ik was in haar wereld een groot geheim.Ik wist van te voren dat er een eind aan zou komen,dat het niet al te lang zou duren,toch werd dat alles bij elkaar nog anderhalf jaar.Toen voelde ik haar terug trekken,afstand nemen.En na een heerlijke dag hier deelde zij dat aan het eind ook mee.Ze trok het niet meer..,raakte zich zelf kwijt,het werd problematisch met haar functie op werk..kortom ze raakte overspannen.
Andere dingen kregen weer de overhand,haar werk,haar vrienden,vriendinnen,familie.Wie was ik om daar druk op uit te oefenen.

Ook daar ben ik compleet ziek van geweest,zij ook trouwens,en stuurde me een heel mooie mail.
In het begin hebben wij ook wel gesprekken gehad,over of we voor elkaar zouden kiezen,in geval van keuze.Zij was daar direct duidelijk in.En ik,ik ging nadenken,wat ik zou willen,doen,waar ik me het best bij zou voelen.Ik heb het antwoord gevonden,en na vier maanden ook nog eens een vrouw,die een nog intensere rol zou gaan spelen in mijn leven.Waarbij duidelijkere en gelijkwaardigere afspraken mee werden gemaakt.Van beide vrouwen heb ik enorm gehouden,maar van mijzelf toch nog het meest.

De vragen aan jezelf,zoals wat wil je precies,wat denk je aan te kunnen.Hoe zie je de invulling van een relatie naast je bestaande relatie kunnen zelfs in de loop der tijd veranderen/verschillen,liefde groeit of neemt af,je veranderd.Alles is een keuze/een beleven,en met praten worden die keuzes aan beide kanten duidelijk.Voor ieder zijn er verschillende prioriteiten,en in hoeverre komen die overeen of passen in elkaar.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock

lisa
Berichten: 155
Lid geworden op: 30-06-2012 18:48

Bericht door lisa » 06-09-2013 14:32

het lijkt wel een feuilleton....

het is raar
hoe lang je langs elkaar heen kunt blijven praten
terwijl je elkaar zó graag bereiken wilt

maar: we komen nader tot elkaar
e.e.a. is nu tot haar doorgedrongen
én ze kan e.e.a. begrijpen
dat is een enorme opluchting

nu ze beseft dat ze me kwijtraakt als we geen andere modus vinden
voelt ze ook dat ze me echt echt echt niet kwijt wilt
zij wil nu graag afspraken maken
ik wil even rustig aan nu
alle heftige emoties laten bezinken
niet zoeken naar wegen en data terwijl het nog zó gevoelig ligt
("wat gaat voor?")
en inderdaad: naar mezelf blijven luisteren
en niet opnieuw haar tegemoet komen voordat ik er erg in heb zodat het weer zou gaan knagen
ik wil nu een modus vinden waar we ons allebei echt goed bij kunnen voelen
een modus waarbij we allebei de ander tegemoet komen


nu dus wederzijds begrip
even rust in de tent
en we zien elkaar over drie weken
het leven heeft de kleur die je het geeft

Terug naar “Relaties”