Jaloezie in de relatie

[merelvrouwke]

Ik denk dat jaloersheid tot op zekere hoogte, normaal is. Het is de angst om iemand waar je om geeft, kwijt te raken. Ik heb relaties gehad waarbij de andere zich nooit jaloers toonde, dat voelde eigenlijk niet zo goed, lijkt dan of die er niet om maalt als je eventueel zou "verdwijnen"? Als je elkaar langer kent, groeit het vertrouwen in de relatie. Maar ik vind jaloezie een ellendig groen giftig monster... kan heel je welbevinden onderuit halen als het toeslaat

[Carly]

Owee, ik voel me niet jaloers in deze vorm van jaloersheid (want wil niet zeggen dat ik geen jaloerse gevoelens ken) misschien omdat het me nog nooit ¨gebeurd¨is......nooit een aanleiding voor is geweest? Misschien voel ik me gewoon zeker in de relatie´s die ik heb, maar ben er blij mee.dat ik daar dan geen last van heb als zodanig, lijkt me het ergste voor de persoon zelf.........rot gevoel.

[lisa]

[quote="Rommy"][color=violet] Ik zie bij anderen hoe vermoeiend zoiets is en hoe dichter je iemand bij je wil houden hoe meer iemand van je verwijderd![/color][/quote]

ja
het tegenovergestelde bereiken van wat je wilt
daar lijken wij mensen een handje van te hebben

het is alsof je oproept wat je verwacht
en als je ergens bang voor bent
is dat een soort van verwachten dat dat gebeurt

[lisa]

ik was een paar jaar terug stomverbaasd over mezelf
een alleenstaande moeder van een vriendje van mijn zoon
was overduidelijk op zoek naar een partner
en naar een vaderfiguur voor haar zoon

ze probeerde vaak aan te haken bij ons gezin
maar op een gegeven moment had ik er genoeg van
steeds die moeder bij ons in de tuin
zeker ook omdat we geen interesses deelden

ze was vaak met mijn man op msn
met opvoedvragen en zo
hij hielp haar bij de zwaardere klussen in huis
enz
en toen was daar het moment dat hij op zondagavond 22.00
haar een pakje boter ging brengen en om 24.00 nog niet thuis was

ik heb haar gebeld
mijn man nam op
en kwam direct naar huis
ze hadden muziek zitten luisteren
bleken in hun jeugd dezelfde popmuziek geluisterd te hebben

ik was rázend
gunde haar het licht in de ogen niet meer
en ging overal wat achter zoeken
jeetje, wat een heftige gevoelens

nog steeds vind ik het belachelijk
en mijn man wat naief
zondag om 22.00 nog een pakje boter brengen
hoeveel boter op je hoofd kun je hebben?!

ik weet dat zij veel relaties met getrouwde mannen heeft gehad
ik vertrouw haar voor geen cent
mijn man zegt nog steeds dat dat niet speelde
ik denk dat beter te weten

er is wel een hoop veranderd
niet meer zaterdag na het voetballen van de jongens steeds die vrouw bij ons in de tuin
en zeker niet 's avonds nog langs om met het één en ander te helpen
inmiddels gaan we weer normaal met elkaar om
soms zelfs samen een dag erop uit

maar
ik kreeg wel een spiegel voorgehouden
ik zou het niet kunnen verdragen als mijn man een sexuele relatie aangaat met een andere vrouw
ik zou het gevoel hebben hem en het leven dat we samen hebben te verliezen
dat terwijl ik wel van hem en de man van mijn din vraag
ermee om te gaan dat ik een tweede sexuele relatie heb

[Rommy]

[color=violet]Dat laatste Lisa is vaak op de groep aan de orde geweest.....hoe eerlijk is het om niet te verdragen dat hij er een relatie naast heeft maar dat jij dat wel mag??

Ik zei in het begin ook dat het oke zou zijn als het een man was, dat is vergelijkbaar nietwaar? Bullshit natuurlijk, mijn man is niet homosexueel, veilige uitspraak dus want ik weet dat dat nooit zal gebeuren!
Ik blijf het eerlijk gezegd wel een rommeltje vinden (vooral naar de kinderen toe ) als alles maar moet kunnen; jij een vrouw ernaast, hij ook en dan deel je samen ook nog het bed!! 8-

Als ik het zo zie staan, kom ik er nog steeds niet uit [/color]

[lisa]

ik dacht in het begin
het zijn gevoelens waar ik niet om gevraagd heb
ik ben getrouwd met een man en ontdekte later dat ik lesbische gevoelens heb
maar
als hij een andere vrouw begeert
kan hij ook zeggen dat hij niet om die gevoelens heeft gevraagd, dat hij is wie hij is en zichzelf wil kunnen zijn

[sunflower]

Ook ik heb dat dilemma gehad,tot ik een aantal keer een gesprek had gehad met mijn man hierover.
Zijn antwoord was toen waarom problemen oplossen als er geen probleem is.
Het was zoals het was zei hij,en had geen behoefte aan een man/andere vrouw.
Het is maar wat voor afspraken je kunt maken met elkaar,en zolang je daarmee beiden overweg kunt.
Lisa ik begrijp je heel goed,mooi dat je er open over kunt praten,over een soort relatie waar anderen heel snel een oordeel over hebben.
Bij mijn heterovriendinnen hebben ze het nooit zo vreemd gevonden,lesbiennes vallen in dit geval veel vaker over je heen.

[Bubbels]

Idd........misschien dat "wij" het minder kunnen begrijpen dat je beiden tegelijkertijd wilt hebben. Waarom kan het niet om 1 sexe tegelijkertijd gaan? Ik vind biseksueel een persoon, die echt kan vallen op een persoon........of het nu een man is of een vrouw.....en die dan ook trouw is aan die persoon.

Ik vind het prachtig dat sommige mannen het kunnen accepteren dat hun vrouw er een vriendin naast houden........maar ik blijf het idd wat fout voelen omdat je het dus met 2 personen tegelijkertijd doet.

Het beste van 2 werelden.........

Maar goed, wat ik al zei........als het allemaal in volle harmonie kan gaan, ga vooral dan door! Heerlijk dat er zulke relaties kunnen bestaan!

[lisa]

er bestaan denk ik verschillende soorten bisexuelen

hoewel ik het zelf inmiddels van mezelf geaccepteerd heb
zou ik nog steeds heel graag geen bi willen zijn
hoewel het ook heel erg mooi is
met twee mensen zo'n diepgaande relatie aan te kunnen gaan
en ik daar erg dankbaar voor ben en ook trots op ben

[Rommy]

[color=violet]Ik zou daar ook trots op zijn als het zoals Bubs zegt in goede harmonie verloopt maar ik zie toch te vaak dat het na verloop van tijd misgaat omdat er toch iemand is die meer wil, niet meer happy is met de situatie of iets dergelijks!![/color]


[color=violet]Een relatie van 2 mensen is al vaak met pieken en dalen, laat staan als er 3 of 4 mensen onderdeel van de relatie zijn........[/color]