Nou misschien klinkt stom hoor.
Maar als een vriend/vriendin toch vreemd zou willen gaan dan doen ze dat ook gewoon als je op je werk bent
Niet ineens met een weekendje weg, dat ze ineens bedenken go laten we....
vertrouwen lijkt me het belangrijkste, je heb al een relatie en je heb je vrienden en dat gaat gewoon door. En een dagje weg met een vriendin moet kunnen want je heb toch dingen die de ander niet leuk vind of beetje saai.
Mijn ex ging met zijn groep klimmaatjes klimmen in frankrijk, ik moest werken toen zei hij ja ik slaap met een vrouw in de tent, ik kende de vrouw van eens gezien te hebben, het is ook zijn collega, als die 2 vreemd wilden gaan kan het zo, ik werk, zij werken samen en ik ben laat thuis.
Iedereen vroeg waarom doe je dat, nou als hij het wil kan ie het doen, mogelijk heden genoeg.
Misschien wel mooie is, als de dames terug komen van nachtje weg dat ze blij zijn hun eigen trouw maatje weer te zien.
Misschien praat ik onzin aangezien ik nog geen relatie zoals de meeste hebben maar dat hoor ik dan wel.
gr
Jaloezie in de relatie
-
Rommy
- Berichten: 1412
- Lid geworden op: 10-02-2012 22:23
[color=violet]Bubs Ikke en anderen, natuurlijk hebben jullie gelijk.........
Er bestaat ook nog zoiets als dingen laten omdat je je partner ermee kwetst door over haar gevoel heen te walsen!
Je ligt dus bij je vriendin in het hotel op één kamer, zij komt een vriendschappelijke hand om je heen slaan, een beetje tegen je aanliggen als vrienden omdat het zo'n gezellige dag was....er komt geen sex aan te pas hoor en het voelt ook niet hetzelfde als bij je eigen partner maar toch.......
Dus tot hoever ga je je eigen ding doen zonder rekening te houden met?[/color]
Er bestaat ook nog zoiets als dingen laten omdat je je partner ermee kwetst door over haar gevoel heen te walsen!
Je ligt dus bij je vriendin in het hotel op één kamer, zij komt een vriendschappelijke hand om je heen slaan, een beetje tegen je aanliggen als vrienden omdat het zo'n gezellige dag was....er komt geen sex aan te pas hoor en het voelt ook niet hetzelfde als bij je eigen partner maar toch.......
Dus tot hoever ga je je eigen ding doen zonder rekening te houden met?[/color]
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
-
Gast
@ bub, dus mij vertrouw je niet 
Nou het is meer dat ik het niet begrijp waarom je zoiets zou doen, maakt mij niet, ik veroordeel niks, maar ik snap niet wat daar leuk aan is.
Of je elkaar nu wel of niet elk weekend ziet maakt mij eigenlijk geen verschil, ik schrijf toch nergens dat je dan maar aan de bank gekluisterd moet zitten?
Ik zou het net zo raar vinden met een heterovrouw waar ik daar geen speciale band mee zou hebben. Maar ik zei al, het is geen kwestie van jaloezie, ik snap gewoon niet wat er aan is, als ik een weekendje weg zou gaan, doe ik dat niet zomaar met iedereen, dat moet wel een leuk, speciaal iemand zijn, homo, hetero, maakt mij het uit.
Nou het is meer dat ik het niet begrijp waarom je zoiets zou doen, maakt mij niet, ik veroordeel niks, maar ik snap niet wat daar leuk aan is.
Of je elkaar nu wel of niet elk weekend ziet maakt mij eigenlijk geen verschil, ik schrijf toch nergens dat je dan maar aan de bank gekluisterd moet zitten?
Ik zou het net zo raar vinden met een heterovrouw waar ik daar geen speciale band mee zou hebben. Maar ik zei al, het is geen kwestie van jaloezie, ik snap gewoon niet wat er aan is, als ik een weekendje weg zou gaan, doe ik dat niet zomaar met iedereen, dat moet wel een leuk, speciaal iemand zijn, homo, hetero, maakt mij het uit.
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Waarom zou je uberhaupt zulke situaties opzoeken als je weet dat degeen waarvan je houdt er moeite mee heeft.
En daarmee zeg ik niet,dat je niet met andere mensen moet kunnen omgaan,al dan niet les of hetero.
Natuurlijk moet dat kunnen.
Je houdt gewoon rekening met elkaar,en hebt oog voor de dingen die de ander kwest en of gelukkig maakt.
Het is nogal erg makkelijk om te zeggen,dat het probleem ligt bij degeen die er last van heeft,zodat je er zelf niets mee moet of hoeft.
Ik vind dat een zeer egoistische instelling,van het is jouw probleem ,dus het ligt bij jou om op te lossen.
Nee het is een kwestie van rekening houden met elkaars gevoel,dingen afwegen,of laten als ze gevoelig liggen.
De speciale dingen in je relatie,houden voor die persoon,en dat niet delen met anderen,maar als speciaal iets koesteren,bv het intiem bij elkaar liggen in een bed.
Sommige dingen doe je gewoon niet,als je weet dat je de ander daarmee pijn doet.
Ik heb zulke dingen ook wel meegemaakt,en ik vind het respectloos tov degeen die die speciale plek in je leven inneemt.
Het is een heel verschil of je als lesbienne of bi vrouw het bed deelt met een les of bi vrouw,dat kan nl voor de ander zeer bedreigend zijn.
Waarom zou je dat dan toch willen doen,omwille van het vertrouwen?
Kom nou,trek dan uit jezelf daar ergens een grens.
We zijn allemaal mensen,de een wat gevoeliger dan de ander.
Het gaat niet alleen om vertrouwen,maar om het respect en inlevingsvermogen.
Jaloezie kan ook gevoed worden.
Net zoals het geen respect meer hebben voor de ander,door woorden of daden.
En daarmee zeg ik niet,dat je niet met andere mensen moet kunnen omgaan,al dan niet les of hetero.
Natuurlijk moet dat kunnen.
Je houdt gewoon rekening met elkaar,en hebt oog voor de dingen die de ander kwest en of gelukkig maakt.
Het is nogal erg makkelijk om te zeggen,dat het probleem ligt bij degeen die er last van heeft,zodat je er zelf niets mee moet of hoeft.
Ik vind dat een zeer egoistische instelling,van het is jouw probleem ,dus het ligt bij jou om op te lossen.
Nee het is een kwestie van rekening houden met elkaars gevoel,dingen afwegen,of laten als ze gevoelig liggen.
De speciale dingen in je relatie,houden voor die persoon,en dat niet delen met anderen,maar als speciaal iets koesteren,bv het intiem bij elkaar liggen in een bed.
Sommige dingen doe je gewoon niet,als je weet dat je de ander daarmee pijn doet.
Ik heb zulke dingen ook wel meegemaakt,en ik vind het respectloos tov degeen die die speciale plek in je leven inneemt.
Het is een heel verschil of je als lesbienne of bi vrouw het bed deelt met een les of bi vrouw,dat kan nl voor de ander zeer bedreigend zijn.
Waarom zou je dat dan toch willen doen,omwille van het vertrouwen?
Kom nou,trek dan uit jezelf daar ergens een grens.
We zijn allemaal mensen,de een wat gevoeliger dan de ander.
Het gaat niet alleen om vertrouwen,maar om het respect en inlevingsvermogen.
Jaloezie kan ook gevoed worden.
Net zoals het geen respect meer hebben voor de ander,door woorden of daden.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
Rommy
- Berichten: 1412
- Lid geworden op: 10-02-2012 22:23
[color=violet]Het is fijn om te lezen dat bij iedere mening een mee of tegenstander is.......
Net zo goed als ik moet accepteren dat mijn partner er geen moeite mee heeft en zoiets niet vanwege mijn gevoel laat, moet zij accepteren dat ik er moeite mee heb.........je draait niet even een knop om, gevoel laat zich niet sturen!! [/color]
Net zo goed als ik moet accepteren dat mijn partner er geen moeite mee heeft en zoiets niet vanwege mijn gevoel laat, moet zij accepteren dat ik er moeite mee heb.........je draait niet even een knop om, gevoel laat zich niet sturen!! [/color]
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Het is geen kwestie van instemming of tegenstand.
Het gaat hier volgens mij om een tegenstelling van het beleven van iets,je gevoel dat je hebt, en persoonlijke waarden.
Goed dan accepteer je dus elkaars gevoel,en wat moet je er dan verder mee?
Ik denk dat de persoon die altijd maar geeft en begrip op moet brengen,er moeite mee heeft,dus altijd aan het korste eind trekt.
Het is volgens mij gewoon een kwestie van rekening houden met..,soms iets moeten doen,of juist nalaten,omdat je van iemand houdt.
Gevoel kun je ind niet sturen Rommy,maar je kunt wel respect hebben voor iemand zijn gevoel,en er samen een weg in vinden,waarin beiden zich fijn kunnen voelen.
Het gaat hier volgens mij om een tegenstelling van het beleven van iets,je gevoel dat je hebt, en persoonlijke waarden.
Goed dan accepteer je dus elkaars gevoel,en wat moet je er dan verder mee?
Ik denk dat de persoon die altijd maar geeft en begrip op moet brengen,er moeite mee heeft,dus altijd aan het korste eind trekt.
Het is volgens mij gewoon een kwestie van rekening houden met..,soms iets moeten doen,of juist nalaten,omdat je van iemand houdt.
Gevoel kun je ind niet sturen Rommy,maar je kunt wel respect hebben voor iemand zijn gevoel,en er samen een weg in vinden,waarin beiden zich fijn kunnen voelen.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
Rommy
- Berichten: 1412
- Lid geworden op: 10-02-2012 22:23
[color=violet]Je weet Sun dat jou verhaal het mijne had kunnen zijn, wij staan daar hetzelfde in! 
Toch vind ik het goed te proberen de andere kant te begrijpen, ik zal het echt wel aangeven als mijn grenzen overschreden worden het is mijn keus wat ik dan doe!! [/color]
Toch vind ik het goed te proberen de andere kant te begrijpen, ik zal het echt wel aangeven als mijn grenzen overschreden worden het is mijn keus wat ik dan doe!! [/color]
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
-
WhiteWings
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
[color=orange][i]
Verschillende manieren van beleven..worden pas een probleem..als we vanwege onze eigen andere manier van denken, voelen en handelen dus iets gaan verwachten van de ander.
Dan laat je elkaar al meteen niet in de waarde.
Rekening houden met.. geven en nemen..het staat er allemaal zo prachtig..maar in de praktijk komen het er vaak gewoon kort door de bocht op neer: okee..wie van de twee gaat er nu buigen..?
Maar hoezo zou het gevoel van de ander altijd belangrijker moeten zijn dan dat van jezelf..?
Veel vrouwen zijn erg van het (toe)geven en aanpassen..
Ik heb ook zo'n leven achter de rug.
Zo trok ik zelf altijd aan het kortste eindje.
Ieder die maar harder schreeuwde dan ik..daarvoor draaide ik mezelf wel in allerlei bochten en week wel mijlenver van mijn eigen pad.
Alles voor het welzijn van de ander en voor de lieve vrede.. Als iedereen maar happy was.
Maar helaas, heb ontdekt dat dat een bodemloze put bleek te zijn.
Natuurlijk is de eerste reaktie van degene die eigenlijk met een onbewuste verwonding of angst zit.. paniek! een felle reaktie! willen dat de ander er alles aan doet, zodat er maar niet aan je pijn wordt geraakt..!
Daar weet ik zelf ook alles van.
Dat desnoods met controle en manipuleren zien af te dwingen, of dmv de ander schuldgevoelens aan te praten.
Hoe ook gebracht ..vaak komt het neer op het verwijt: "Het is jouw schuld dat ik mij zo voel!" ..wat niets anders is dan jezelf de slachtofferrol toebedelen.
Het verschil voor mij, tussen vroeger en nu is..dat ik nu mijn eigen beleving minstens net zoveel waard vind als die van de ander.
Plus dat ik inmiddels het besef heb, dat het nuttig is als beiden eerst onderzoeken..wàt er nou precies aan de hand is.
Dat levert dan tenminste dingen op..waar je het ECHT met elkaar over kan hebben..
En aan de hand daarvan..kan je kijken wie welk stapje naar het midden toe gaat nemen. Want in een relatie zal je beiden actief moeten werken om het te doen slagen.
[/i][/color]
Verschillende manieren van beleven..worden pas een probleem..als we vanwege onze eigen andere manier van denken, voelen en handelen dus iets gaan verwachten van de ander.
Dan laat je elkaar al meteen niet in de waarde.
Rekening houden met.. geven en nemen..het staat er allemaal zo prachtig..maar in de praktijk komen het er vaak gewoon kort door de bocht op neer: okee..wie van de twee gaat er nu buigen..?
Maar hoezo zou het gevoel van de ander altijd belangrijker moeten zijn dan dat van jezelf..?
Veel vrouwen zijn erg van het (toe)geven en aanpassen..
Ik heb ook zo'n leven achter de rug.
Zo trok ik zelf altijd aan het kortste eindje.
Ieder die maar harder schreeuwde dan ik..daarvoor draaide ik mezelf wel in allerlei bochten en week wel mijlenver van mijn eigen pad.
Alles voor het welzijn van de ander en voor de lieve vrede.. Als iedereen maar happy was.
Maar helaas, heb ontdekt dat dat een bodemloze put bleek te zijn.
Natuurlijk is de eerste reaktie van degene die eigenlijk met een onbewuste verwonding of angst zit.. paniek! een felle reaktie! willen dat de ander er alles aan doet, zodat er maar niet aan je pijn wordt geraakt..!
Daar weet ik zelf ook alles van.
Dat desnoods met controle en manipuleren zien af te dwingen, of dmv de ander schuldgevoelens aan te praten.
Hoe ook gebracht ..vaak komt het neer op het verwijt: "Het is jouw schuld dat ik mij zo voel!" ..wat niets anders is dan jezelf de slachtofferrol toebedelen.
Het verschil voor mij, tussen vroeger en nu is..dat ik nu mijn eigen beleving minstens net zoveel waard vind als die van de ander.
Plus dat ik inmiddels het besef heb, dat het nuttig is als beiden eerst onderzoeken..wàt er nou precies aan de hand is.
Dat levert dan tenminste dingen op..waar je het ECHT met elkaar over kan hebben..
En aan de hand daarvan..kan je kijken wie welk stapje naar het midden toe gaat nemen. Want in een relatie zal je beiden actief moeten werken om het te doen slagen.
[/i][/color]
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Buigen doe je naar elkaar toe,inplaats van, van elkaar af breken.
Want zoals je zelf al zegt,in iedere relatie,zul je van beiden kanten moeten werken,geven en delen,zonder dat daarbij de een de ander overschreeuwd,al dan niet door pijn uit het verleden.
En het soms doorslaan uit eigenbelang,angst.
Hoop en verwachtingen,ze horen bij het leven,of ze nu al dan niet waar worden gemaakt.
Lieve Rommy,natuurlijk heb ik altijd oog/oor voor de andere kant,iemand anders zijn/haar gevoel,dat weet jij als geen ander.
Juist wij denken vaak in de eerste instantie aan het belang van die ander,omdat we dingen in de eerste instantie bij onszelf zoeken.
Ik weet ook dat jij daarin heel integer bent.
We zoeken vaak heel veel dingen bij onszelf,maar daarin hoeven wij onszelf,en ons gevoel niet te verloochenen.
Ik doe dat in elk geval nooit meer!
Want zoals je zelf al zegt,in iedere relatie,zul je van beiden kanten moeten werken,geven en delen,zonder dat daarbij de een de ander overschreeuwd,al dan niet door pijn uit het verleden.
En het soms doorslaan uit eigenbelang,angst.
Hoop en verwachtingen,ze horen bij het leven,of ze nu al dan niet waar worden gemaakt.
Lieve Rommy,natuurlijk heb ik altijd oog/oor voor de andere kant,iemand anders zijn/haar gevoel,dat weet jij als geen ander.
Juist wij denken vaak in de eerste instantie aan het belang van die ander,omdat we dingen in de eerste instantie bij onszelf zoeken.
Ik weet ook dat jij daarin heel integer bent.
We zoeken vaak heel veel dingen bij onszelf,maar daarin hoeven wij onszelf,en ons gevoel niet te verloochenen.
Ik doe dat in elk geval nooit meer!
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
Gast
Maar wat ik nog steeds niet kan begrijpen, jaja ben niet zo heel snel 
waarom wil je zoiets doen als je iemand niet goed kent, eventueel je partner er erg veel pijn meedoet, wat is dan nog de meerwaarde?
Het heeft niks te maken met dat je je moet aanpassen aan de ander waar degene waar je het meeste van houdt, wil je toch geen pijn doen? Ik vind het echt onzin om te zeggen dat er een van de twee moet buigen, dat kan alleen om dingen die niet van essentieel belang zijn, als je een compromis sluit over het eten. Maar niet over zulke dingen.
Als ik weet dat iemand waarvan ik hou er een vreselijk hekel aan heeft dat ik iets doe, vind ik het niet leuk om te doen, er zijn genoeg andere dingen die ik wel kan doen om me te vermaken, dat ene ding is niet zaligmakend. Dat heeft niks te maken met aanpassen maar met liefde en als dat van twee kanten zo werkt, is er helemaal niks mis mee.
Maar soms heb ik het idee dat mensen op hun niet bestaande strepen gaan staan om zich zelf in hun onzekerheid dingen te laten doen waarvan ze zelf al twijfelen, ze willen zich profileren en zeggen: ik ben een zeker iemand en ik kan doen wat ik wil, ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen en als ik het wil doen ik het, prima maar neem de consequenties er dan wel bij. Voor jezelf opkomen is niet als een olifant in een porseleinkast rondlopen. Je kunt best voor jezelf opkomen zonder door te schieten in egoïsme.
En dit is niet persoonlijk maar wat ik zo vaak denk te zien, ms klopt het niet.
Maar het is toch heerlijk om juist lief voor iemand te zijn, je wil iemand toch geen verdriet doen, wat geeft nu meer voldoening als je 's morgen een met liefde gezet kopje thee voor je partner die het heerlijk vindt, je wint er zelf niks mee maar het is toch heerlijk om mensen gelukkig te maken, dat win je er mee. Als de mensen van wie ik hou gelukkig zijn en blij, daar wordt ik weer blij van en daar hoef je jezelf echt niet voor weg te cijferen.
waarom wil je zoiets doen als je iemand niet goed kent, eventueel je partner er erg veel pijn meedoet, wat is dan nog de meerwaarde?Het heeft niks te maken met dat je je moet aanpassen aan de ander waar degene waar je het meeste van houdt, wil je toch geen pijn doen? Ik vind het echt onzin om te zeggen dat er een van de twee moet buigen, dat kan alleen om dingen die niet van essentieel belang zijn, als je een compromis sluit over het eten. Maar niet over zulke dingen.
Als ik weet dat iemand waarvan ik hou er een vreselijk hekel aan heeft dat ik iets doe, vind ik het niet leuk om te doen, er zijn genoeg andere dingen die ik wel kan doen om me te vermaken, dat ene ding is niet zaligmakend. Dat heeft niks te maken met aanpassen maar met liefde en als dat van twee kanten zo werkt, is er helemaal niks mis mee.
Maar soms heb ik het idee dat mensen op hun niet bestaande strepen gaan staan om zich zelf in hun onzekerheid dingen te laten doen waarvan ze zelf al twijfelen, ze willen zich profileren en zeggen: ik ben een zeker iemand en ik kan doen wat ik wil, ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen en als ik het wil doen ik het, prima maar neem de consequenties er dan wel bij. Voor jezelf opkomen is niet als een olifant in een porseleinkast rondlopen. Je kunt best voor jezelf opkomen zonder door te schieten in egoïsme.
En dit is niet persoonlijk maar wat ik zo vaak denk te zien, ms klopt het niet.
Maar het is toch heerlijk om juist lief voor iemand te zijn, je wil iemand toch geen verdriet doen, wat geeft nu meer voldoening als je 's morgen een met liefde gezet kopje thee voor je partner die het heerlijk vindt, je wint er zelf niks mee maar het is toch heerlijk om mensen gelukkig te maken, dat win je er mee. Als de mensen van wie ik hou gelukkig zijn en blij, daar wordt ik weer blij van en daar hoef je jezelf echt niet voor weg te cijferen.