Vandaag had ik het met mijn ex over het feit, dat sommige tieners zich heel erg afstandelijk en moeilijk opstellen als 1 van de ouders een nieuwe partner krijgen.
Nu maakte hij al een punt door te zeggen, dat onze situatie wel ff wat anders was dan bij een "normaal" getrouwd stel die is gaan scheiden. Daar gaf ik hem ook gelijk in. Voor die kinderen komen er 2 klappen......de scheiding en de homofiele geaardheid van 1 ouder.
Maar goed, ik zei hem dus, dat ik niet mijn leven zou laten bepalen door mijn dochter van 16, die het niet eens zou zijn met mijn partner keuze. Ik zou een oplossing daarvoor zoeken in de vorm van een latrelatie of zo iets. Een kind van 16 heeft ook wel eens verkering met iemand waar ik het niet mee eens ben en dan laat ik haar ook gewoon gaan, want zij moet er zelf van leren.
Ik vind dus dat die tieners moeten snappen, dat alles gewoon door gaat........ook de liefde......
Ik zou dus nooit zo maar mijn relatie opgeven omdat mijn dochter het er niet mee eens zou zijn.
Hoe zit dat bij jullie? Laten jullie je leven dan bepalen door dat je kind het niet eens is met je keuze?
Moet er gekozen worden?
-
Bubbels
- Grote Bazin
- Berichten: 2312
- Lid geworden op: 07-02-2012 11:56
-
Gast
Nou ik vind dat je wel degelijk je kind moet laten bepalen over een nieuwe relatie en dan heb ik het niet over normale puberopstandigheden maar als het echt niet klinkt, heb je een groot probleem. Buiten dat wie heeft dat kind gemaakt??? Jij dus zul je er ook verantwoordelijk voor moeten zijn. Dat kind heeft er niet voor gekozen om er te zijn, om ouders te hebben die gaan scheiden en ook ook al begrijp ik dat zulke dingen bij het leven kunnen horen, je kunt dan niet over een kind heen walsen en zeggen, je moet het maar nemen zo als het is.
Ik snap wel dat kinderen dingen moeten leren maar negen van de tien volwassenen vrouwen vinden dat haar ouders te weinig rekening met ze heeft gehouden, dus zeker niet dezelfde fout maken zou ik zeggen.
En buiten dat, een partner waar het echt niet mee klikt met je kind, je kunt toch wel op je klompen aanvoelen dat dat bonje geeft. Ik ken verschillende voorbeelden en daarna is het janken, tja ik vind dat je je kinderen niet in alles toe hoeft te geven maar je moet ze wel op de eerste plek zetten, een gedeelde eerste plek is prachtig maar als dat er niet in zit, krijg je toch steeds dat er iemand met aandachttekort zit.
Ik snap wel dat kinderen dingen moeten leren maar negen van de tien volwassenen vrouwen vinden dat haar ouders te weinig rekening met ze heeft gehouden, dus zeker niet dezelfde fout maken zou ik zeggen.
En buiten dat, een partner waar het echt niet mee klikt met je kind, je kunt toch wel op je klompen aanvoelen dat dat bonje geeft. Ik ken verschillende voorbeelden en daarna is het janken, tja ik vind dat je je kinderen niet in alles toe hoeft te geven maar je moet ze wel op de eerste plek zetten, een gedeelde eerste plek is prachtig maar als dat er niet in zit, krijg je toch steeds dat er iemand met aandachttekort zit.
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Ik ben het volmondig eens met Roosje.
Kinderen hebben geen keuze,maar ouders hebben de keuze gemaakt om de verantwoording te dragen,en de keuze gemaakt om ze op de wereld te zetten.
Scheiding is geen keuze van kinderen,die hebben het daar al moeilijk genoeg mee.
En dan ook nog eens moeten verwerken dat een van de ouders anders geaard is,dat is nogal niet wat.
Vooral in je puberteit denk ik.
Dan ben je zo met je eigen sexualiteit bezig.
En ik denk dat je daar echt rekening mee moet houden.
Bij mij staan mijn kinderen op de eerste plaats.
Het ligt er natuurlijk wel aan hoe oud die kinderen zijn,of ze volwassen zijn,en of ze zelf al een eigen leven hebben.
Dan vallen er dingen te bespreken en uit te leggen.
Dan is er ook weer ruimte om voor jouw belangen/leven op te komen.
Als het niet klikt met een nieuwe partner, of bij mij met een vriendin plus,zou ik toch kiezen voor mijn kinderen,want zij zijn voor mij het allerbelangrijkst in mijn leven.
Kinderen hebben geen keuze,maar ouders hebben de keuze gemaakt om de verantwoording te dragen,en de keuze gemaakt om ze op de wereld te zetten.
Scheiding is geen keuze van kinderen,die hebben het daar al moeilijk genoeg mee.
En dan ook nog eens moeten verwerken dat een van de ouders anders geaard is,dat is nogal niet wat.
Vooral in je puberteit denk ik.
Dan ben je zo met je eigen sexualiteit bezig.
En ik denk dat je daar echt rekening mee moet houden.
Bij mij staan mijn kinderen op de eerste plaats.
Het ligt er natuurlijk wel aan hoe oud die kinderen zijn,of ze volwassen zijn,en of ze zelf al een eigen leven hebben.
Dan vallen er dingen te bespreken en uit te leggen.
Dan is er ook weer ruimte om voor jouw belangen/leven op te komen.
Als het niet klikt met een nieuwe partner, of bij mij met een vriendin plus,zou ik toch kiezen voor mijn kinderen,want zij zijn voor mij het allerbelangrijkst in mijn leven.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
Bubbels
- Grote Bazin
- Berichten: 2312
- Lid geworden op: 07-02-2012 11:56
tuurlijk heeft mijn dochter niet gevraagd om te leven.......maar ze is er nu wel. En natuurlijk is zij het belangrijkste voor me.........maar......ik ga echt niet in op al haar dingen waar ze het niet mee eens zou zijn.
Het is anders als ik bv iemand zou hebben, die bij me in komt wonen en die dus absoluut niet met haar overweg kan en idem dito. Maar dan zou ik dus proberen een oplossing te vinden in bv te gaan latten.
Als ik zie, dat er van mijn partner uit, van alles wordt gedaan om het goed en leuk te maken........en mijn dochter gooit de kont tegen de krib omdat ze het bv zielig voor der papa vindt.......dan spijt het me erg, maar dan zoek ik naar een oplossing en hou ik die relatie dus aan.
Ik vind dat een kind van 16 zich heus wel wat mag in leven in het leven van een volwassenen. Ik heb het hier dus echt over een kind, die omwille van der vader, het haar moeder niet gunt he......
Die kinderen moeten hun rijbewijs al halen.......ze moeten examen doen......dan kunnen ze ook best wel de redelijkheid van dingen in zien, vind ik.
Het is anders als ik bv iemand zou hebben, die bij me in komt wonen en die dus absoluut niet met haar overweg kan en idem dito. Maar dan zou ik dus proberen een oplossing te vinden in bv te gaan latten.
Als ik zie, dat er van mijn partner uit, van alles wordt gedaan om het goed en leuk te maken........en mijn dochter gooit de kont tegen de krib omdat ze het bv zielig voor der papa vindt.......dan spijt het me erg, maar dan zoek ik naar een oplossing en hou ik die relatie dus aan.
Ik vind dat een kind van 16 zich heus wel wat mag in leven in het leven van een volwassenen. Ik heb het hier dus echt over een kind, die omwille van der vader, het haar moeder niet gunt he......
Die kinderen moeten hun rijbewijs al halen.......ze moeten examen doen......dan kunnen ze ook best wel de redelijkheid van dingen in zien, vind ik.
-
Gast
Je hebt het over kinderen niet over kleine volwassenen. Ook al doen ze in sommige dingen heel volwassen, dat wil nog niet zeggen dat ze het zijn.
Hier komt er ook eentje, alleen maar heibel, al jaren lang en wat is het gevolg, heeeeeeeeeeeeeel vroeg op kamers.
Je kan haar ook tijd gunnen, ms heb jij het een en ander verwerkt maar dat wil voor haar nog niet zeggen dat dat ook zo is. En al doen ze soms nog zo stoer en volwassen, daar moet echt door heen kijken. Jij vindt dat zij zich in moet leven maar leef jij je ook in haar in?
Hier komt er ook eentje, alleen maar heibel, al jaren lang en wat is het gevolg, heeeeeeeeeeeeeel vroeg op kamers.
Je kan haar ook tijd gunnen, ms heb jij het een en ander verwerkt maar dat wil voor haar nog niet zeggen dat dat ook zo is. En al doen ze soms nog zo stoer en volwassen, daar moet echt door heen kijken. Jij vindt dat zij zich in moet leven maar leef jij je ook in haar in?
-
WhiteWings
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
[color=orange][i]
Als je dochter er alleen een probleem van maakt ..omdat haar vader haar min of meer zijn moeite van jou met een ander, heeft aangepraat, hoef je er niks mee te doen Bubs..
- mijn exhusband, die nota bene zelf verliefd was geworden op een ander, vond het zelfs na de scheiding, toch ineens een soort 'afgang voor hemzelf' dat ik een relatie met een vrouw kreeg -
maar als je dochter er zèlf, los van haar vader problemen mee heeft, zou ik wel eens goed met haar gaan praten, waar dat 'm dan precies in zit..?
Want inderdaad, het gaat hier niet over iemand die lelijk doet tegen haar..en het gaat ook niet over dat ze aandacht te kort komt omdat ze het moet delen die enkele keer..en het gaat zeker al niet omdat er een derde bij jullie in wil trekken..
Dus dan zou ik toch wel erg benieuwd zijn..
Had ze die reaktie ook bij jouw eerdere relaties met vrouwen..?
[/i][/color]
Als je dochter er alleen een probleem van maakt ..omdat haar vader haar min of meer zijn moeite van jou met een ander, heeft aangepraat, hoef je er niks mee te doen Bubs..
- mijn exhusband, die nota bene zelf verliefd was geworden op een ander, vond het zelfs na de scheiding, toch ineens een soort 'afgang voor hemzelf' dat ik een relatie met een vrouw kreeg -
maar als je dochter er zèlf, los van haar vader problemen mee heeft, zou ik wel eens goed met haar gaan praten, waar dat 'm dan precies in zit..?
Want inderdaad, het gaat hier niet over iemand die lelijk doet tegen haar..en het gaat ook niet over dat ze aandacht te kort komt omdat ze het moet delen die enkele keer..en het gaat zeker al niet omdat er een derde bij jullie in wil trekken..
Dus dan zou ik toch wel erg benieuwd zijn..
Had ze die reaktie ook bij jouw eerdere relaties met vrouwen..?
[/i][/color]
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Kinderen zijn loyaal,aan beide ouders Bub.
Die zien het liefst pappa en mamma samen.
Eem meisje van zestien ziet daarom een nieuwe partner, al gauw al dan niet inwonend, als een bedreiging.
Trouwens mijn dochter die toen al volwassen was zag dat ook zo.
Maar ze respecteerde mij in mijn keuze toen.
Al ging ze wel huilen en zei,als je maar wel bij papa blijft..
Toen ze ging trouwen vond zij dat vind ik heel terecht,dat het een familieaangelegenheid was.
En dat heb ik dus toen gerespecteerd.
De andere kant had daar overigens weinig begrip voor.
Bij mijn zoon is dat een heel ander verhaal,die vindt al snel iedereen aardig,die aardig tegen hem is.
En verder wil hij denk ik niets weten.
Met volwassenen kun je praten,ook al blijven dingen gevoelig.
Bij een meisje van 16 ligt dat allemaal nog veel gevoeliger.
Zij zijn nog in ontwikkeling.
Natuurlijk zijn pubers dwars en ongelooflijk moeilijk soms en egocentrisch,daar weet ik alles van af.
Ze[color=red] kunnen [/color]op deze leeftijd ook vaak niet redelijk zijn.
Ze zijn bezig zich los te maken,zichzelf te ontdekken,en dat gaat het best vanuit een veilige haven.
Kinderen moeten ind heel veel,en dat legt ook veel druk op.
Tel daarbij de verwerking van een scheiding en de geaardheid van een ouder bij op..
Gun jij je dochter in elk geval de tijd,om dingen te ervaren en te kunnen overzien.
En een vriendin/relatie op afstand,zolang het hen maar niet opgedrongen wordt en je er eerlijk over kunt praten.
[color=red]Mijn[/color] kinderen hebben zich altijd respectvol gedragen tegenover mijn vriendinnen,dat verwacht ik ook van ze,net zoals ze van mij dingen mogen verwachten.
Die zien het liefst pappa en mamma samen.
Eem meisje van zestien ziet daarom een nieuwe partner, al gauw al dan niet inwonend, als een bedreiging.
Trouwens mijn dochter die toen al volwassen was zag dat ook zo.
Maar ze respecteerde mij in mijn keuze toen.
Al ging ze wel huilen en zei,als je maar wel bij papa blijft..
Toen ze ging trouwen vond zij dat vind ik heel terecht,dat het een familieaangelegenheid was.
En dat heb ik dus toen gerespecteerd.
De andere kant had daar overigens weinig begrip voor.
Bij mijn zoon is dat een heel ander verhaal,die vindt al snel iedereen aardig,die aardig tegen hem is.
En verder wil hij denk ik niets weten.
Met volwassenen kun je praten,ook al blijven dingen gevoelig.
Bij een meisje van 16 ligt dat allemaal nog veel gevoeliger.
Zij zijn nog in ontwikkeling.
Natuurlijk zijn pubers dwars en ongelooflijk moeilijk soms en egocentrisch,daar weet ik alles van af.
Ze[color=red] kunnen [/color]op deze leeftijd ook vaak niet redelijk zijn.
Ze zijn bezig zich los te maken,zichzelf te ontdekken,en dat gaat het best vanuit een veilige haven.
Kinderen moeten ind heel veel,en dat legt ook veel druk op.
Tel daarbij de verwerking van een scheiding en de geaardheid van een ouder bij op..
Gun jij je dochter in elk geval de tijd,om dingen te ervaren en te kunnen overzien.
En een vriendin/relatie op afstand,zolang het hen maar niet opgedrongen wordt en je er eerlijk over kunt praten.
[color=red]Mijn[/color] kinderen hebben zich altijd respectvol gedragen tegenover mijn vriendinnen,dat verwacht ik ook van ze,net zoals ze van mij dingen mogen verwachten.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
Bubbels
- Grote Bazin
- Berichten: 2312
- Lid geworden op: 07-02-2012 11:56
Ik heb het hier ook heeeeel niet over 1 dag ijs he! Jij doet nu net of ik dus thuis zou komen en zou zeggen..........zo, dit is ze! Deal er maar mee!
Zo werkt het absoluut niet en dat bedoel ik ook heel niet. Ik heb het ook steeds over het zoeken naar een oplossing, als het na die aanlooptijd nog steeds stroef gaat.
Jullie weten, als jullie zelf kinderen hebben in die tienerleeftijd, dat hun overal heftig op kunnen reageren. Hun hormonen zorgen daar voor. En juist daarom zou ik dus niet zo maar, mijn liefde op willen zeggen en dus eerst naar een andere oplossing zoeken.
Als jij, als volwassene, het gevoel hebt dat je in die man/vrouw je soulmate hebt gevonden, dan zeg je dat toch niet op omdat een tiener het gewoon niet wilt hebben vanwege verkeerde redenen?
En als je het betrekt op de scheiding tussen man en vrouw, waar de vrouw dus lesbisch blijkt te wezen..........en waar de man al snel een andere vriendin heeft maar waar de vrouw dat niet "mag" van der kind..........dan vind ik dat een verkeerde reden.
Misschien heb ik dan een wijs kind ofzo.......maar mijn dochter snapte toen echt wel dat ik dat gevoel niet zo maar weg kon draaien. Dat ik anders echt wel bij der pa was gebleven. En als zij nu bv veel problemen zou hebben met isis, dan zou ik het dus zo regelen, dat isis hier was, als zij bij der vader is.
Ik zou mijn kind dus haar eigen emoties gunnen, maar ik zou dan mijn liefde wel op de achtergrond houden. Totdat zij er meer aan toe was en dan zou ik mijn liefde wat meer toe gaan laten in ons leven.
Zo werkt het absoluut niet en dat bedoel ik ook heel niet. Ik heb het ook steeds over het zoeken naar een oplossing, als het na die aanlooptijd nog steeds stroef gaat.
Jullie weten, als jullie zelf kinderen hebben in die tienerleeftijd, dat hun overal heftig op kunnen reageren. Hun hormonen zorgen daar voor. En juist daarom zou ik dus niet zo maar, mijn liefde op willen zeggen en dus eerst naar een andere oplossing zoeken.
Als jij, als volwassene, het gevoel hebt dat je in die man/vrouw je soulmate hebt gevonden, dan zeg je dat toch niet op omdat een tiener het gewoon niet wilt hebben vanwege verkeerde redenen?
En als je het betrekt op de scheiding tussen man en vrouw, waar de vrouw dus lesbisch blijkt te wezen..........en waar de man al snel een andere vriendin heeft maar waar de vrouw dat niet "mag" van der kind..........dan vind ik dat een verkeerde reden.
Misschien heb ik dan een wijs kind ofzo.......maar mijn dochter snapte toen echt wel dat ik dat gevoel niet zo maar weg kon draaien. Dat ik anders echt wel bij der pa was gebleven. En als zij nu bv veel problemen zou hebben met isis, dan zou ik het dus zo regelen, dat isis hier was, als zij bij der vader is.
Ik zou mijn kind dus haar eigen emoties gunnen, maar ik zou dan mijn liefde wel op de achtergrond houden. Totdat zij er meer aan toe was en dan zou ik mijn liefde wat meer toe gaan laten in ons leven.
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
[quote="Bubbels"]
Ik zou mijn kind dus haar eigen emoties gunnen, maar ik zou dan mijn liefde wel op de achtergrond houden. Totdat zij er meer aan toe was en dan zou ik mijn liefde wat meer toe gaan laten in ons leven.[/quote]
Dat bedoel ik dus..
Ik zou mijn kind dus haar eigen emoties gunnen, maar ik zou dan mijn liefde wel op de achtergrond houden. Totdat zij er meer aan toe was en dan zou ik mijn liefde wat meer toe gaan laten in ons leven.[/quote]
Dat bedoel ik dus..
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock