Zo ben ik nu eenmaal......

[Bubbels]

Gisteren nam een manlijk collega me in vertrouwen. Hij is 35 jaar getrouwd en nu wilt zijn vrouw ws scheiden maar hij wilt niet, kan het niet begrijpen en wilt er niet aan denken......

Zij wilt graag zien dat hij eens rustiger aan ging doen, dat die eens gewoon 1 job heeft ipv overal in te springen.......maar dan zegt die gelijk, dat die dat niet kan veranderen, want zo is die nu eenmaal......Hij houdt van de spanning, de verandering ed......

Tja.......dat zeg ik ook best vaak........zo ben ik nu eenmaal.......en met mij een heleboel anderen........

Zo ben ik nu eenmaal..........wilt dat dan zeggen dat we dat niet kunnen veranderen of niet willen veranderen? Iedereen wilt zo dicht mogelijk bij zichzelf blijven, wanneer verander je dan?

Vind dat altijd best moeilijk, zulke zinnen..........zo ben ik nu eenmaal.......terwijl ik hem zelf toch ook geregeld zeg.....

Herkennen jullie dit? Zijn jullie ook nu eenmaal zo??

[sunflower]

Kijk,zo ben ik nu eenmaal,gaat bij mij maar ten dele op.Hoever pas jeje zelf aan aan je partner/vrouw/man/vriendin.
Zoals ik al eens eerder hier zei,je kunt iemand niet veranderen,wel jezelf.
Wel kun je rekening houden met,daar bedoel ik mee,soms een gulden middenweg kiezen.

Ik ben altijd nogal van het aanpassen geweest,bv mijn man rookte en dus gebeurde dat in de auto en hier thuis ook.
Ik zelf heb een bloedhekel aan rook,en vieze peuken,geur enz
En ook een "asbak" kus ik niet graag.
Ik leerde mijn man kennen toen hij al rookte,dus dan ga je ook niet zeuren,en ik accepteerde zijn rookgedrag.
Inmiddels is hij gestopt met roken,en wordt er hier in huis niet meer gerookt ivm mijn kleindochter die hier twee maal per week is.

Later paste ik me aan door (inmiddels was er in restaurant en cafe een rookverbod )in zo n vies rokerskamertje te gaan zitten.
Nou dat is koffiedrinken met een bijsmaakje
Eens werd er zelfs van mij verlangd en verwacht (ik als koukleum)dat ik in Februari plaatsnam op het buitenterras ivm met het rookgedrag.
Dat heb ik uiteraard geweigerd,en ben lekker warm binnen gaan zitten.
En die persoon heeft lekker buiten haar sigaretje kunnen roken,wel een half uur lang.
Bij mij is het dus aanpassen,maar je moet ook weer niet te ver gaan,met je ik rook nu eenmaal,dus..
(Volgens mij kun je een sigaretje ook binnen 10 min opgerookt hebben.)

Mijn man is heel anders dan ik,hoewel we de laatste jaren naar elkaar toegroeiden.
Wil hij een belangrijke voetbal wedstrijd zien,dan vedwijn ik net zo makkelijk naar boven.
Kijk ik lekker naar een film of praatprogramma.

Volgens mij kom je gewoon niet zo makkelijk weg met de woorden,ik ben nu eenmaal zo.
Het gaat erom wat je (voor) die ander wilt laten of doen.
En of daar waardering voor is.
Elkaar vrij laten,geen verplichtingen opleggen.
Veranderen,iets veranderen in je houding,of in je manier van doen,dat doe je uit liefde of uit respect.
Maar het is ook belangrijk,iemand te accepteren hoe hij of zij is.

Natuurlijk wil je dicht bij jezelf blijven.
Ik pas dus op of dingen/mensen niet over mijn grenzen gaan,tegenwoordig ben ik daar nog al strikt in.
Maar soms doe/of laat ik dingen die niet direct in mijn belang zijn.
Gewoon omdat mijn man dat ook doet,of omdat ik om iemand geef.
Meestal komen we daar wel uit.
Zo heeft ieder zijn eigen karakter en interesses,en als je om elkaar geeft zoek je daar een balans in ,zonder jezelf te verliezen of die ander te verplichten.

[Gast]

tuurlijk heeft iedereen dat in mindere of meerder mate...maar denk wel dat per persoon verschillend is of je je wilt aanpassen en compromis wilt zoeken/maken of niet...daar is de ene beter in dan de andere...en dan moet de andere zich dus weer aanpassen..dus blijft altijd passen en meten. denk ik
En dan, wat vind je belangrijker...veranderen of niet en dan de consequenties aanvaarden..wat weegt zwaarder....waar kies je voor...

[merelvrouwke]

Ja, kan Majo volgen hierin, je kan je gedrag/houding aanpassen aan wie in je leven belangrijk is, maar bij fundamentele dingen zal je je telkens moeten afvragen of je jezelf niet verloochent, want daar help je niemand mee vooruit, volgens mij.

[sunflower]

Het is belangrijk om in een relatie jezelf te kunnen zijn,als dat niet kan is dat benauwend,of ontken je een deel van jezelf.
Maar in een relatie gaat het om twee (of meerdere) personen,die rekening met elkaar houden en daarbij hoef je je zelf niet te verloochenen.
Zelfs niet in fundamentele dingen.
Kun je dat niet,dan moet je geen relatie aangaan,maar alleen blijven.
Het wil ook niet zeggen dat je van de ene soort relatie naar een andere gaat,dat je dan niet tegen dingen aanloopt,of weer andere dingen.
Het blijft ind een kwestie van kiezen,werkt het voor mij,voor ons..
Aan en in een relatie moet worden gewerkt,maar wel door beide/alle partijen.
Dat moet in iedere relatie,ook in die van vriendschappen,hetero,of lesbische relaties.
Zelfs in relaties naast relaties,wat nog veel moeilijker is,omdat je daar helemaal een balans moet vinden.

[Rommy]

[color=violet]Een simpel voorbeeld op mijn werk!!

Jaren geleden werkte ik met een collega die standaard te laat op de afdeling verscheen, we wisten niet beter......zij kwam een half uur te laat aankakken want zo zei ze "zo ben ik nu eenmaal"
Als we iets van onze iriitatie lieten blijken gaf ze ons gelijk; het is ook vervelend, ik begrijp jullie maar ik kan gewoon moeilijk uit bed komen en daarmee was de kous af!!

Dat is zo echt veel te lang doorgegaan maar op een gegeven moment pikten wij het niet meer en hebben het hogerop gespeeld, ze is uiteindelijk ontslagen.[/color]

[sunflower]

Weet je Rommy,ik heb zoiets dergelijks meegemaakt met mijn toenmalige hartsvriendin.
Later las ik eens,dat degeen die dat deed geen respect had voor de tijd van een ander.
Ik weet nog dat het bij mij een heel hoge irritatiefactor had,dat altijd maar te laat komen op afspraken door haar,of als ik opgehaald moest worden.
Tegenwoordig heb ik een vriendin die zich er ook schuldig aan maakt,maar ik ben wat makkelijker geworden hierin,hoewel het mij nog steeds irriteert.

[Bubbels]

en dus, sunflower........wat wilt dat hier nu zeggen? Dat jij over je heen laat lopen?........dat zij geen respect voor je hebt?.......of dat jij dat niet een keer gewoon duidelijk aan der maakt, dat je dat niet wilt hebben?

Ik vind dat jij je dus te zwak op stelt. Ik vind dat je dat gewoon moet zeggen tegen der. En al helemaal als zij dat weet van jou, zou ik, als vriendin, toch op zijn minst zorgen dat ik bij jou altijd op tijd zou zijn!

Snap je? Waar trek je toch een lijn..........wat laat je toe......hoe ver laat je het komen.......wanneer kies je voor je eigen......zo ben ik gewoon.......

[sunflower]

Precies Bub, ik liet over mij lopen,en zoals ik hier al eens beschreef,is er een eind gekomen aan die toenmalige vriendschap(van 23 jaar). Niet alleen door het telkens maar negeren van "mijn tijd'' maar ook nog door crusiale, andere dingen.
Ik ben schuldig aan het feit dat ik het allemaal te veel slikte .
Toen mijn grens dus allang overschreden was, is de bom gebarsten omdat ik teveel dingen liet opstapelen om de lieve vrede.
En het er dus allemaal op een moment uitgooide.
Ik had toen veel moeite met conflicten,dus ging ik die liever uit de weg.
En ik wilde de vriendschap niet in gevaar brengen.
Het schijnt de les van mijn leven te zijn.(niet meer over mijn grenzen te laten gaan)
Vandaar dat ik nu mijn grenzen strikt hanteer,en nu direct als het mij dwarszit, de dingen bespreek.
En direct personen aanspreek op hun gedrag naar mij toe.
Daar heb ik nog steeds enigzins moeite mee.
Er zijn altijd mensen die jouw grenzen niet respecteren,voor hen moet je daar douane bij neer zetten en een stopverbod.
Zo ben ik inmiddels

[Gast]

ik zit nu in een situatie met iemand die ik wil aanspreken op dat soort zaken, niet zozeer te laat komen, maar wel dingen die mij irriteren ....ik ben aan het dubben...moet ik het zeggen of niet...is dat het waard? wat voor vriendschap is het eigenlijk...moet ik gewoon zeggen wat ik wil en geen rekening houden met haar....probleem voor mij is dat ze momenteel heel labiel is..zit erg rot en ik wil haar eigenlijk niet voor haar kop stoten met misschien wel futiliteiten..wat weegt zwaarder...die problemen die ze heeft zijn (naar mijn mening) ook deels door haar gedrag met mensen.....

ik ben er nog niet uit...had eerst reactie op een mail van haar die me irriteerde willen schrijven maar heb ik niet gedaan omdat het via mail soms nogal ongenuanceerd aankomt.....ik wacht tot een ontmoeting...en of ik het dan doe...ik weet het nog niet...ze is labiel dus dat maakt me aan het twijfelen..heeft het wel zin gewoon....ben er nog niet uit..


PS nou ja dat van dat laatkomen Rommy vind ik gewoon een soort rot excuus hoor dan zet je maar 2 wekkers en half uur eerder, tenzij er een medische oorzaak is...of gewoon een baan zoeken met andere werkuren of zo als je avondmens bent....