Je Karakter wordt gevormd in je eerste levensjaren,en natuurlijk is er ook sprake van aanleg.
Toch wordt mijn inziens je karakter/persoonlijkheid ook beinvloed door de dingen die je mee maakt in het leven.
Door ziekte en pijn kun je verbitterd raken.
Je kunt ook egocentrisch worden,doordat de wereld om je heen je daar de kans voor geeft.
Het kan natuurlijk ook allemaal de andere kant op werken,dat je boven jezelf uit stijgt door goede ervaringen.
Ik ben inmiddels 54 jaar,stond een paar jaar geleden nog heel anders in het leven dan nu,ervaringen,teleurstellingen,verdriet, mensen hebben mij misvormd zeg ik wel eens.
Mijn onbevangenheid weg genomen,mijn openheid en geloof/vertrouwen is verminderd.
Toevallig had ik daar van de week met iemand een diepte gesprek over,dat eigenlijk de naam Sunflower niet zo goed meer bij mij past.(letterlijk en figuurlijk)
Dat ik anders ben geworden/veranderd.
In hoeverre beleven jullie dit,en hebben jullie er last of gemak van?
Karakter versus levenservaring
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Karakter versus levenservaring
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
klien
- Berichten: 275
- Lid geworden op: 13-02-2012 22:37
Ik denk dat je omgeving je zeker vormt. Je basis is belangrijk over hoe je in het leven kunt staan, maar ik weet vrijwel zeker dat dit niet veel te maken heeft met je karakter.
Twee mensen die uit hetzelfde gezin komen, kunnen totaal anders reageren en hun leven anders indelen.
Een tweeling die apart is opgegroeid kan toch dezelfde weg volgen.
Iemand die op jonge leeftijd weinig scholing heeft gehad hoeft niet automatisch dom te zijn, het is het karakter wat ervoor zorgt dat diegene toch veel leert. Hoe ga je om met de situaties.
Mensen uit hele arme gezinnen kunnen opklimmen tot miljonair terwijl een broer of zus in de armoede blijft hangen.
Waarom gaat de een wel roken, de ander niet? Dat is puur karakter, niet de druk van je omgeving volgens mij.
Ik denk dat je anders omgaat met teleurstellingen in het leven, de een is daar negatief over en trekt zichzelf in een neerwaartse spiraal, de ander vloekt even en probeert toch positief in het leven te staan.
Wat ik wel vermoed is dat de mensen die altijd positief blijven, ook een positievere uitwerking hebben op de medemens en ook eerder geholpen worden en daardoor ook meer gezien worden als mazzellaars.
Als iemand altijd negatief is, dan laten de mensen om ze heen sneller de moed zakken om ze te helpen waardoor ook alles vaak tegen gaat zitten.
En egocentrisch worden doordat de omgeving je een kans geeft? Nee, als het in je zit, dan wordt het je wel makkelijker gemaakt, maar ook hier is het een keuze en daardoor voor mij een karaktertrek.
Karakter is de eigenschap die ervoor zorgt hoe je de keuzes bepaald in het leven. Je omgeving vormt je op een andere manier en zorgt ervoor dat de keuzes moeilijker of makkelijker zijn.
Karaktertrekken kan je wel wat mee doen, je kunt leren de scherpe kantjes eraf halen, maar dat is moeilijker.
Persoonlijk voel ik mezelf een zondagskind, blij met veel mensen om me heen die me waarderen, de tegenvallers die ik op mijn pad ervaar zijn in mijn ogen niet ernstig ook al heb ik wel eens lastige momenten. Ik val denk ik onder het kopje positief en durf ook hulp te aanvaarden waardoor de neerwaartse spiraal snel onderbroken wordt.
Twee mensen die uit hetzelfde gezin komen, kunnen totaal anders reageren en hun leven anders indelen.
Een tweeling die apart is opgegroeid kan toch dezelfde weg volgen.
Iemand die op jonge leeftijd weinig scholing heeft gehad hoeft niet automatisch dom te zijn, het is het karakter wat ervoor zorgt dat diegene toch veel leert. Hoe ga je om met de situaties.
Mensen uit hele arme gezinnen kunnen opklimmen tot miljonair terwijl een broer of zus in de armoede blijft hangen.
Waarom gaat de een wel roken, de ander niet? Dat is puur karakter, niet de druk van je omgeving volgens mij.
Ik denk dat je anders omgaat met teleurstellingen in het leven, de een is daar negatief over en trekt zichzelf in een neerwaartse spiraal, de ander vloekt even en probeert toch positief in het leven te staan.
Wat ik wel vermoed is dat de mensen die altijd positief blijven, ook een positievere uitwerking hebben op de medemens en ook eerder geholpen worden en daardoor ook meer gezien worden als mazzellaars.
Als iemand altijd negatief is, dan laten de mensen om ze heen sneller de moed zakken om ze te helpen waardoor ook alles vaak tegen gaat zitten.
En egocentrisch worden doordat de omgeving je een kans geeft? Nee, als het in je zit, dan wordt het je wel makkelijker gemaakt, maar ook hier is het een keuze en daardoor voor mij een karaktertrek.
Karakter is de eigenschap die ervoor zorgt hoe je de keuzes bepaald in het leven. Je omgeving vormt je op een andere manier en zorgt ervoor dat de keuzes moeilijker of makkelijker zijn.
Karaktertrekken kan je wel wat mee doen, je kunt leren de scherpe kantjes eraf halen, maar dat is moeilijker.
Persoonlijk voel ik mezelf een zondagskind, blij met veel mensen om me heen die me waarderen, de tegenvallers die ik op mijn pad ervaar zijn in mijn ogen niet ernstig ook al heb ik wel eens lastige momenten. Ik val denk ik onder het kopje positief en durf ook hulp te aanvaarden waardoor de neerwaartse spiraal snel onderbroken wordt.
-
Bubbels
- Grote Bazin
- Berichten: 2312
- Lid geworden op: 07-02-2012 11:56
Ik ben het met Klien eens. Een karaktertrek zit in je, volgens mij verander je daar niet veel aan. En als je dat wel kan veranderen, dan zal het een hele tijd in beslag hebben genomen. Tis nl jouw eerste reactie......je reageert zoals je gebekt bent.......en om dat af te leren, dat lijkt me erg moeilijk, maar wel mogelijk natuurlijk.
Ik zeg vaak: Waar je bang voor bent, creëer je...... Als jij een zwaarmoedig karakter hebt, zie jij dus alleen de slechtere dingen in je omgeving, sta je daar meer voor open dan voor de positieve dingen. En andersom net zo. Ik heb een opgeruimd karakter, sta open voor de wereld en zo ervaar ik de wereld ook. Ik heb weinig problemen met de mensen en dus met de wereld. Overal is wel een oplossing voor.
En tuurlijk kunnen anderen dat beïnvloeden! Als jij jaren mensen om je heen hebt gehad, die jou steeds naar beneden wisten te halen, dan ga jij ook denken dat je niks waard bent. Dan is het heel moeilijk om je daar staande te houden.
Ik denk dat IEDEREEN onzeker is van zich zelf........maar dat de 1 er gewoon anders mee omgaat dan de ander. Iedereen wilt wel eens horen dat ze het goed hebben gedaan en dat ze graag gezien is. Daarom is een complimentje soms erg fijn om te krijgen.........maar ook om te geven!
Dus ik denk........karakter zit in je, maar kan gevormd worden door lange tijd onderdrukking.
Nou ben ik ook wel eens benieuwd, kan het ook anders om? Dus je bent erg zwaarmoedig van karakter........kan IK jou dan bv veranderen in een opgewekt persoon, die de leuke kant van het leven alleen maar ziet?
Ik zeg vaak: Waar je bang voor bent, creëer je...... Als jij een zwaarmoedig karakter hebt, zie jij dus alleen de slechtere dingen in je omgeving, sta je daar meer voor open dan voor de positieve dingen. En andersom net zo. Ik heb een opgeruimd karakter, sta open voor de wereld en zo ervaar ik de wereld ook. Ik heb weinig problemen met de mensen en dus met de wereld. Overal is wel een oplossing voor.
En tuurlijk kunnen anderen dat beïnvloeden! Als jij jaren mensen om je heen hebt gehad, die jou steeds naar beneden wisten te halen, dan ga jij ook denken dat je niks waard bent. Dan is het heel moeilijk om je daar staande te houden.
Ik denk dat IEDEREEN onzeker is van zich zelf........maar dat de 1 er gewoon anders mee omgaat dan de ander. Iedereen wilt wel eens horen dat ze het goed hebben gedaan en dat ze graag gezien is. Daarom is een complimentje soms erg fijn om te krijgen.........maar ook om te geven!
Dus ik denk........karakter zit in je, maar kan gevormd worden door lange tijd onderdrukking.
Nou ben ik ook wel eens benieuwd, kan het ook anders om? Dus je bent erg zwaarmoedig van karakter........kan IK jou dan bv veranderen in een opgewekt persoon, die de leuke kant van het leven alleen maar ziet?
-
Setteke
- Berichten: 202
- Lid geworden op: 12-02-2012 14:19
Karakter is mijns inziens hoofdzakelijk aanleg en opvoeding en in mindere mate gecombineerd met levenservaring. Je basis, karakter zal echt niet buitensporig veranderen door invloeden van buitenaf want het is vooral je persoonlijkheid, de manier waarop je in het leven staat hoe je er mee omgaat. Dat wat je geleerd en geërfd hebt.
Je erft zoiezo de karaktertrekken van je ouders en denk ook dat het afhankelijk is ook hoe je ouders je als kind geleerd hebben om in het leven te staan. Hoe om te gaan met tegenslagen, vreugde en andere levenservaringen, de manier waarop ze je begeleid hebben bij het opgroeien naar volwassenheid. Denk dat dat echt dé basis is voor je persoonlijkheid.
Hoe ouder je wordt kom je steeds meer los van je ouders en bepaal je meer en meer je eigen levensweg. Daarin kan je ervaringen op doen welke je persoonlijkheid alsnog een bepaalde wending kunnen geven maar hoezeer dat invloed heeft, hoe je met die ervaringen omgaat is mijns inziens wat je geleerd hebt aan de basis. Hoe je ouders zijn, hoe zij in het leven staan en er mee omgaan. Hun persoonlijkheid, hun genen. Dat wat je erft.
Heel bijzonder was een documentaire die ik ooit gezien heb over een eeneiige tweeling die afzonderlijk van elkaar opgroeide. Zonder van elkaars bestaan af te weten. Toen ze op volwassen leeftijd herenigd werden bleek dat ze in hun leven toch tegen dezelfde problemen aan gelopen hadden en nog steeds liepen. Beide kinderen waren opgegroeid in gezinnen waarin ze weinig sturing kregen. Een in een zeer welvarend maar emotioneel arm gezin maar waarin ze wel alle mogelijke kansen kreeg. Het andere kind groeide op in een groot maar arm gezin als een van de vele. Tijdens de hereniging bleek dat beide worstelde met dezelfde tegenslagen en problemen als hun biologische ouders. Dus wat dat betreft denk ik dat aanleg, erfelijkheid en opvoeding tesamen dé vormer is over wie je bent, je persoonlijkheid en karakter.
Niet wat ons wordt aangedaan,
doet ons op of onder gaan.
maar onze wijze van ernaar kijken,
zal ons verarmen of verrijken
Voor het overige ben ik het zoals gewoonlijk helemaal met je eens Klien! En zeker die laatste zin had ook de mijne kunnen zijn
Je erft zoiezo de karaktertrekken van je ouders en denk ook dat het afhankelijk is ook hoe je ouders je als kind geleerd hebben om in het leven te staan. Hoe om te gaan met tegenslagen, vreugde en andere levenservaringen, de manier waarop ze je begeleid hebben bij het opgroeien naar volwassenheid. Denk dat dat echt dé basis is voor je persoonlijkheid.
Hoe ouder je wordt kom je steeds meer los van je ouders en bepaal je meer en meer je eigen levensweg. Daarin kan je ervaringen op doen welke je persoonlijkheid alsnog een bepaalde wending kunnen geven maar hoezeer dat invloed heeft, hoe je met die ervaringen omgaat is mijns inziens wat je geleerd hebt aan de basis. Hoe je ouders zijn, hoe zij in het leven staan en er mee omgaan. Hun persoonlijkheid, hun genen. Dat wat je erft.
Heel bijzonder was een documentaire die ik ooit gezien heb over een eeneiige tweeling die afzonderlijk van elkaar opgroeide. Zonder van elkaars bestaan af te weten. Toen ze op volwassen leeftijd herenigd werden bleek dat ze in hun leven toch tegen dezelfde problemen aan gelopen hadden en nog steeds liepen. Beide kinderen waren opgegroeid in gezinnen waarin ze weinig sturing kregen. Een in een zeer welvarend maar emotioneel arm gezin maar waarin ze wel alle mogelijke kansen kreeg. Het andere kind groeide op in een groot maar arm gezin als een van de vele. Tijdens de hereniging bleek dat beide worstelde met dezelfde tegenslagen en problemen als hun biologische ouders. Dus wat dat betreft denk ik dat aanleg, erfelijkheid en opvoeding tesamen dé vormer is over wie je bent, je persoonlijkheid en karakter.
Niet wat ons wordt aangedaan,
doet ons op of onder gaan.
maar onze wijze van ernaar kijken,
zal ons verarmen of verrijken
Voor het overige ben ik het zoals gewoonlijk helemaal met je eens Klien! En zeker die laatste zin had ook de mijne kunnen zijn
-
Rommy
- Berichten: 1412
- Lid geworden op: 10-02-2012 22:23
[color=violet]Je karakter blijft hetzelfde maar het kijken naar dingen of het vertrouwen hebben in veranderd wel als je de nodige tegenslagen hebt meegemaakt!
Toen ik veel jonger was, was ik impulsief; ik lifte in de weekenden van Leeuwarden naar Haarlem, kreeg waarschuwingen van alle kanten maar dat deerde me niet. Ik dacht "als je op voorhand iemand al niet meer kan vertrouwen, ik zie het wel als iemand niet deugt" ik heb nooit iets meegemaakt en ben altijd op plaats van bestemming gekomen. Toch las ik wel steeds enge dingen over lifters die verkracht werden, vermoord langs de kant gevonden, dat doet toch iets met je, je raakt een stukje vertrouwen kwijt!
Volgens mij gaat dat ook zo op andere gebieden; je verteld iemand iets heel persoonlijks en drukt haar op het hart er niet over te praten en toch verteld degene het door, je hebt een vriendje/vriendinnetje en het blijkt dat deze er een dubbelleven op na houdt of vreemd gaat....zoiets doet iets met je, dat kan niet anders!
Het vertrouwen in mensen raak je een beetje kwijt, want het is dus niet altijd zoals het eruit ziet.
Ik loop nu heel vaak tegen het feit aan dat ik mensen wantrouw tot het tegendeel bewezen is, gewoon omdat ik niet wil dat mij of iemand om wie ik geef pijn gedaan wordt!
Andersom doe ik daar vrienden verdriet mee, dan waarschuw ik ze voor iets of iemand omdat ik op mijn gevoel afga en "proef"dat er iets niet klopt.......terwijl mijn vrienden recht hebben op hun eigen keuze, ook als dat een keus is die ik niet gemaakt zou hebben![/color]
Toen ik veel jonger was, was ik impulsief; ik lifte in de weekenden van Leeuwarden naar Haarlem, kreeg waarschuwingen van alle kanten maar dat deerde me niet. Ik dacht "als je op voorhand iemand al niet meer kan vertrouwen, ik zie het wel als iemand niet deugt" ik heb nooit iets meegemaakt en ben altijd op plaats van bestemming gekomen. Toch las ik wel steeds enge dingen over lifters die verkracht werden, vermoord langs de kant gevonden, dat doet toch iets met je, je raakt een stukje vertrouwen kwijt!
Volgens mij gaat dat ook zo op andere gebieden; je verteld iemand iets heel persoonlijks en drukt haar op het hart er niet over te praten en toch verteld degene het door, je hebt een vriendje/vriendinnetje en het blijkt dat deze er een dubbelleven op na houdt of vreemd gaat....zoiets doet iets met je, dat kan niet anders!
Het vertrouwen in mensen raak je een beetje kwijt, want het is dus niet altijd zoals het eruit ziet.
Ik loop nu heel vaak tegen het feit aan dat ik mensen wantrouw tot het tegendeel bewezen is, gewoon omdat ik niet wil dat mij of iemand om wie ik geef pijn gedaan wordt!
Andersom doe ik daar vrienden verdriet mee, dan waarschuw ik ze voor iets of iemand omdat ik op mijn gevoel afga en "proef"dat er iets niet klopt.......terwijl mijn vrienden recht hebben op hun eigen keuze, ook als dat een keus is die ik niet gemaakt zou hebben![/color]
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
-
klien
- Berichten: 275
- Lid geworden op: 13-02-2012 22:37
Ik denk niet dat je karakter veranderd van zwaarmoedig naar positief Bubbels, wel zal diegene door de enorme gemeende positiviteit meer zelfvertrouwen krijgen en daardoor wat gelukkiger worden, misschien zelfs ook minder zwaarmoedig lijken. In ieder geval zijn of haar best doen, maar die karaktertrek komt direct weer naar voren als het even minder dreigt te worden: "zie je wel, het goede leven is aan mij voorbijgegaan oid".
Vertrouwen of wantrouwen in iemand hebben is wat mij betreft iets anders. Ik heb vrienden die erg loslippig kunnen zijn, ik heb geleerd daar mee om te gaan en ze toch bij me te houden, ook dat is kennelijk een karaktertrek, maar ik vertrouw ze op een andere manier toch.
mooi gedicht Setteke
Vertrouwen of wantrouwen in iemand hebben is wat mij betreft iets anders. Ik heb vrienden die erg loslippig kunnen zijn, ik heb geleerd daar mee om te gaan en ze toch bij me te houden, ook dat is kennelijk een karaktertrek, maar ik vertrouw ze op een andere manier toch.
mooi gedicht Setteke
-
Gast
-
Isis
- Moderator
- Berichten: 560
- Lid geworden op: 07-02-2012 17:44
Iedere mens wordt geboren met een aantal persoonlijke eigenschappen ... met een uniek karakter en een uniek temperament ... (nature).
Daarnaast groeit iedere mens ook op in een unieke omgeving ... De opvoeding van kind tot volwassene ... De persoonlijke levenssituatie tijdens die jaren ... zal een mens ook mee vormen tot de persoon die hij of zij in het volwassen leven zal zijn ... (nurture).
Dat onlosmakelijke samenspel tussen nature en nurture ... zal gaan bepalen hoe een mens zich verder ontwikkelt ... en hoe hij of zij op volwassen leeftijd met bepaalde situaties zal omgaan ... hoe hij of zij zal gaan reageren of voelen of beleven ...
Het karakter en temperament ligt voor een groot stuk in de persoon zelf verankerd ... Bepaalde eigenschappen zullen door opvoeding en levenssituatie versterkt of afgezwakt worden ... maar helemaal verdwijnen zullen ze nooit !
Ik geloof er dus ook niet in ... dat situaties die je op volwassen leeftijd beleeft ... je karakter zullen kunnen veranderen !
Het is volgens mij wel zo .... dat iedere mens ... op een unieke manier zal gaan reageren op bepaalde situaties ... juist vanuit zijn of haar karakter .... maar in wezen blijf je dus wel de mens die je bent en verandert je karakter daardoor niet ... want je handelt juist vanuit dat karakter !
Het kan wel zijn ... dat je mensen anders kan gaan bejegenen door zaken die je meegemaakt hebt ... door teleurstellingen die je opgelopen hebt ... of door positieve dingen die er in je leven gebeurd zijn ... maar de manier waarop je die mensen anders zal gaan bejegenen ... komt naar mijn mening dus weer voort vanuit je eigen, unieke karakter ... in samenspel met je eigen levenservaringen ... Het ene staat vrijwel nooit los van het andere ...
Ik ben er dus van overtuigd ... dat het karakter van een individu niet veranderd kan worden ... hoe dan ook ... wat je ook meemaakt ....
Je kan hooguit de scherpe kantjes ergens vanaf halen ... of andere eigenschappen versterken ... al dan niet door of met behulp van medemensen.
Om een persoonlijk voorbeeldje te geven: ik ben van nature uit ... versterkt door mijn opvoeding ... geen assertief mens. Ik laat te vaak over me heen lopen of kruip te vaak in een hoekje weg ... zeker bij mensen die ik niet zo goed ken of die wat verder van me af staan ...
Ik heb daarvoor al een paar keer een cursus gevolgd ... ik ben ook al een paar keer in therapie geweest waarbij dit ter sprake kwam ... dus ik heb langs alle kanten al tips en handvaten aangereikt gekregen om assertiever te worden ...
Maar is mijn karakter na al die tips en opleidingen e.d. ... zodanig veranderd dat ik nu wel assertief ben ? Nee ! Ik kan proberen om die tips in mijn dagelijkse leven wat toe te passen ... ik kan proberen om wat assertiever te reageren ... maar ik zal het nooit echt zijn ... want dat zit niet in mijn karakter !
Daarnaast groeit iedere mens ook op in een unieke omgeving ... De opvoeding van kind tot volwassene ... De persoonlijke levenssituatie tijdens die jaren ... zal een mens ook mee vormen tot de persoon die hij of zij in het volwassen leven zal zijn ... (nurture).
Dat onlosmakelijke samenspel tussen nature en nurture ... zal gaan bepalen hoe een mens zich verder ontwikkelt ... en hoe hij of zij op volwassen leeftijd met bepaalde situaties zal omgaan ... hoe hij of zij zal gaan reageren of voelen of beleven ...
Het karakter en temperament ligt voor een groot stuk in de persoon zelf verankerd ... Bepaalde eigenschappen zullen door opvoeding en levenssituatie versterkt of afgezwakt worden ... maar helemaal verdwijnen zullen ze nooit !
Ik geloof er dus ook niet in ... dat situaties die je op volwassen leeftijd beleeft ... je karakter zullen kunnen veranderen !
Het is volgens mij wel zo .... dat iedere mens ... op een unieke manier zal gaan reageren op bepaalde situaties ... juist vanuit zijn of haar karakter .... maar in wezen blijf je dus wel de mens die je bent en verandert je karakter daardoor niet ... want je handelt juist vanuit dat karakter !
Het kan wel zijn ... dat je mensen anders kan gaan bejegenen door zaken die je meegemaakt hebt ... door teleurstellingen die je opgelopen hebt ... of door positieve dingen die er in je leven gebeurd zijn ... maar de manier waarop je die mensen anders zal gaan bejegenen ... komt naar mijn mening dus weer voort vanuit je eigen, unieke karakter ... in samenspel met je eigen levenservaringen ... Het ene staat vrijwel nooit los van het andere ...
Ik ben er dus van overtuigd ... dat het karakter van een individu niet veranderd kan worden ... hoe dan ook ... wat je ook meemaakt ....
Je kan hooguit de scherpe kantjes ergens vanaf halen ... of andere eigenschappen versterken ... al dan niet door of met behulp van medemensen.
Om een persoonlijk voorbeeldje te geven: ik ben van nature uit ... versterkt door mijn opvoeding ... geen assertief mens. Ik laat te vaak over me heen lopen of kruip te vaak in een hoekje weg ... zeker bij mensen die ik niet zo goed ken of die wat verder van me af staan ...
Ik heb daarvoor al een paar keer een cursus gevolgd ... ik ben ook al een paar keer in therapie geweest waarbij dit ter sprake kwam ... dus ik heb langs alle kanten al tips en handvaten aangereikt gekregen om assertiever te worden ...
Maar is mijn karakter na al die tips en opleidingen e.d. ... zodanig veranderd dat ik nu wel assertief ben ? Nee ! Ik kan proberen om die tips in mijn dagelijkse leven wat toe te passen ... ik kan proberen om wat assertiever te reageren ... maar ik zal het nooit echt zijn ... want dat zit niet in mijn karakter !
Het leven is als een regenboog: Je hebt de zon én de regen nodig om de kleuren te kunnen zien.