http://www.oudersenkinderen.nl/index.php?mod=0&id=53
Twee vrouwen.
-
WhiteWings
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
[color=orange][i]
Na mijn scheiding raakte ik bevriend met een vrouwelijke collega, die op haar 24ste nog thuis woonde en met wie het tussen haar en haar moeder steeds minder boterde.
Ze kwam vaak over de vloer en bleef ook regelmatig logeren. Net zoals de vrienden en vriendinnen van de kids. Zo zag ik dat het best leuk ging onderling.
Toen op een gegeven moment tussen haar en mij meer ontstond dan alleen maar vriendschap, besloten we na een half jaar dat ze net zo goed bij ons in kon trekken, daar ze er toch al praktisch dagelijks was.
Zij was 9 jaar jonger dan ik..en scheelde op haar beurt weer ongeveer dat aantal jaren met mijn kids, die toen pubers waren.
Er was niet veel verschil met daarvoor en ik heb de kinderen er nooit over gehoord dat ze problemen hadden dat ze bij twee vrouwen in huis woonden. Vriendjes en vriendinnen bleven ook gewoon komen.
De opvoeding bleef voor mijn rekening natuurlijk, maar het was wel fijn om in die tijd iemand te hebben om de dingen mee te delen en die aanwezig was als ik moest werken bijvoorbeeld.
Omdat de kids al groter waren en best zelfstandig ingesteld, en naast hun opleiding veel werkten, leek het er op den duur meer op dat we gewoon huisgenoten waren.
Ieder zorgde zelf voor het schoonhouden van zijn/haar eigen slaapkamer, verzorgde zijn eigen was.
Elke week had iemand anders de beurt om met een vast bedrag de weekboodschappen te halen en zorgde voor eigen eten of in overleg als het toevallig zo uitkwam dat er meerderen thuiswaren.
Uiteindelijk na een jaar of 6 wilde zij zelf graag moeder worden. Mijn kids waren net zo'n beetje de deur uit en ik zag mijzelf echt totaal niet nog zo'n opvoed-ronde van 20 jaar draaien..
Omdat van onze relatie toen meer een gewone vriendschap over was dan partnerliefde besloten we de relatie te beindigen.
We hebben nog wel steeds kontakt en inmiddels heeft zij een kindje die zij alleen opvoed en waar ik soort van tante van ben..en zo is het prima.
[/i][/color]
Na mijn scheiding raakte ik bevriend met een vrouwelijke collega, die op haar 24ste nog thuis woonde en met wie het tussen haar en haar moeder steeds minder boterde.
Ze kwam vaak over de vloer en bleef ook regelmatig logeren. Net zoals de vrienden en vriendinnen van de kids. Zo zag ik dat het best leuk ging onderling.
Toen op een gegeven moment tussen haar en mij meer ontstond dan alleen maar vriendschap, besloten we na een half jaar dat ze net zo goed bij ons in kon trekken, daar ze er toch al praktisch dagelijks was.
Zij was 9 jaar jonger dan ik..en scheelde op haar beurt weer ongeveer dat aantal jaren met mijn kids, die toen pubers waren.
Er was niet veel verschil met daarvoor en ik heb de kinderen er nooit over gehoord dat ze problemen hadden dat ze bij twee vrouwen in huis woonden. Vriendjes en vriendinnen bleven ook gewoon komen.
De opvoeding bleef voor mijn rekening natuurlijk, maar het was wel fijn om in die tijd iemand te hebben om de dingen mee te delen en die aanwezig was als ik moest werken bijvoorbeeld.
Omdat de kids al groter waren en best zelfstandig ingesteld, en naast hun opleiding veel werkten, leek het er op den duur meer op dat we gewoon huisgenoten waren.
Ieder zorgde zelf voor het schoonhouden van zijn/haar eigen slaapkamer, verzorgde zijn eigen was.
Elke week had iemand anders de beurt om met een vast bedrag de weekboodschappen te halen en zorgde voor eigen eten of in overleg als het toevallig zo uitkwam dat er meerderen thuiswaren.
Uiteindelijk na een jaar of 6 wilde zij zelf graag moeder worden. Mijn kids waren net zo'n beetje de deur uit en ik zag mijzelf echt totaal niet nog zo'n opvoed-ronde van 20 jaar draaien..
Omdat van onze relatie toen meer een gewone vriendschap over was dan partnerliefde besloten we de relatie te beindigen.
We hebben nog wel steeds kontakt en inmiddels heeft zij een kindje die zij alleen opvoed en waar ik soort van tante van ben..en zo is het prima.
[/i][/color]
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Twee vrouwen,tsja,voor mij ligt dat natuurlijk heel anders.
Ik ben(gelukkig en tevreden) gehuwd met een man.
Mocht er ooit weer eens een vrouw in mijn leven komen,dan denk ik niet dat ik daarmee zou gaan samen wonen,zelfs niet in de toekomst.
Dus al die dingen zoals opvoeden van kinderen,verdelen van finacien zijn hier niet aan de orde.
Het zou dus weer een relatie naast een relatie kunnen zijn.
Een diepe gelijkwaardige vriendschap plus.
Met al zijn problematiek daarom heen.
Ik geloof ook niet dat ik daar nog de energie voor zou hebben,maar je weet maar nooit.
Ik kan dat nu niet invullen.
Twee kapiteins op een schip lijkt mij best moeilijk,maar ik ben van mening dat kinderen gebaat zijn met liefde,of die nu van een vader en een moeder komt,of van een moeder en meemoeder,of vader en meevader.
Ik ben(gelukkig en tevreden) gehuwd met een man.
Mocht er ooit weer eens een vrouw in mijn leven komen,dan denk ik niet dat ik daarmee zou gaan samen wonen,zelfs niet in de toekomst.
Dus al die dingen zoals opvoeden van kinderen,verdelen van finacien zijn hier niet aan de orde.
Het zou dus weer een relatie naast een relatie kunnen zijn.
Een diepe gelijkwaardige vriendschap plus.
Met al zijn problematiek daarom heen.
Ik geloof ook niet dat ik daar nog de energie voor zou hebben,maar je weet maar nooit.
Ik kan dat nu niet invullen.
Twee kapiteins op een schip lijkt mij best moeilijk,maar ik ben van mening dat kinderen gebaat zijn met liefde,of die nu van een vader en een moeder komt,of van een moeder en meemoeder,of vader en meevader.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
Bubbels
- Grote Bazin
- Berichten: 2312
- Lid geworden op: 07-02-2012 11:56
Ik denk dat dat altijd moeilijk is, 2 kapiteins op 1 schip. Ik heb mijn dochter op mijn manier opgevoed, dat wilt niet zeggen dat een andere vrouw die manier "goed" vindt en dus daar zouden problemen kunnen ontstaan. Maar dat is net als in een hetero relatie.
Ik ben in iedergeval erg blij dat mijn dochter nooit problemen heeft gehad met mijn lesbisch zijn! Dat scheelt al een boel ellende.
Ik ben in iedergeval erg blij dat mijn dochter nooit problemen heeft gehad met mijn lesbisch zijn! Dat scheelt al een boel ellende.
-
Rommy
- Berichten: 1412
- Lid geworden op: 10-02-2012 22:23
[color=violet]Mijn kinderen accepteren de relatie van pa en ma maar zijn er niet dolenthousiast over, de jongste heeft absoluut voorkeur voor Agnes......dat zegt ie niet ( zou hij nooit toegeven) maar ik zie en hoor het!
De oudste zet de hakken een beetje in het zand als het over "onze vrouwen" gaat, ik begrijp dat, kan niet verwachten dat hij enthousiast is over de mensen die in zijn ogen zijn veilige haven heeft aangetast!
Geale heeft pas een half jaar een relatie, die vrouw wordt hier nogal eens op de hak genomen door de kinderen. Ze vinden er vanalles van terwijl zij zo haar best doet leuk gevonden te worden door hen! Dat werkt averechts ........
Moet allemaal even een plek vinden![/color]
De oudste zet de hakken een beetje in het zand als het over "onze vrouwen" gaat, ik begrijp dat, kan niet verwachten dat hij enthousiast is over de mensen die in zijn ogen zijn veilige haven heeft aangetast!
Geale heeft pas een half jaar een relatie, die vrouw wordt hier nogal eens op de hak genomen door de kinderen. Ze vinden er vanalles van terwijl zij zo haar best doet leuk gevonden te worden door hen! Dat werkt averechts ........
Moet allemaal even een plek vinden![/color]
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
-
WhiteWings
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
[color=orange][i]Onderstaande even verhuist naar deze topic.. 
[/i][/color]
[quote="Rommy"][color=violet]Zijn er hier vrouwenrelaties die samen een kind hebben?
Volgens mij niet.......stel het zou kunnen gezien je leeftijd zou je daar dan voor kiezen??
Ik zelf heb altijd gedacht dat een kind een vader en een moeder nodig heeft, niet vanwege het geven van liefde uiteraard maar vanwege het verschil tussen man en vrouw......en de identificatie die daar bij hoort!
Ik vind dan ook dat als 2 vrouwen kiezen voor een kind , het fijn zou zijn dat het kind weet wie de vader is en daar ook een soort van band mee op kan bouwen.
Hoe denken jullie daar over?
[/color][/quote]
[/i][/color][quote="Rommy"][color=violet]Zijn er hier vrouwenrelaties die samen een kind hebben?
Volgens mij niet.......stel het zou kunnen gezien je leeftijd zou je daar dan voor kiezen??
Ik zelf heb altijd gedacht dat een kind een vader en een moeder nodig heeft, niet vanwege het geven van liefde uiteraard maar vanwege het verschil tussen man en vrouw......en de identificatie die daar bij hoort!
Ik vind dan ook dat als 2 vrouwen kiezen voor een kind , het fijn zou zijn dat het kind weet wie de vader is en daar ook een soort van band mee op kan bouwen.
Hoe denken jullie daar over?
[/color][/quote]
-
WhiteWings
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
[i]
[color=orange]Toen in mijn vorige vrouwenrelatie mijn 9 jaar jongere vriendin heel graag kinderen wilde..ben ik daar eerst in meegegaan.
Mijn kids waren eind de puberteit..en ik vond niet dat ik het recht had, om haar haar allerliefste wens te ontnemen.
Ze was tot veel in staat om een kind te krijgen. Riep wel eens dat ze desnoods wel een man van straat zou plukken..!
Ik moest haar dan weer even met beide voeten op de grond brengen, dat wij wel een relatie hadden en dat als ze dat zou doen, dat voor mij hetzelfde zou zijn als overspel en tevens dus einde relatie zou betekenen.
Dat het niet gezegd is dat een vrouw in 1x zwanger is..en daarvoor dus wie weet hoe vaak onbeschermde sex moet hebben met alle risico's van dien, waren dingen waar zij op die momenten niet bij stilstond.
Om zwanger te worden van een donor was de vooordehandliggendste optie dus.
Dat bijna iedereen wil weten waar zijn roots liggen..en om het eventuele kind een leegte of uitzichtloze zoektocht naar zijn/haar afkomst te besparen, was voor mij een reden om aan te voeren te zoeken naar een donor die bekend zou zijn voor ons.
Een goede vriend en een mannelijk familielid van mij hebben we benaderd, die het serieus overwogen hebben, maar uiteindelijk allebei besloten om het toch niet te doen.
Later kwamen we in kontakt met een donor via internet. Hij had jaren gedoneerd voor de spermabank en deed dat nu vanuit huis.Zijn hele gezin was ervan op de hoogte en stond daarachter. We maakten kennis en het klikte leuk onderling. Alle benodigde testen werden gedaan en papieren werden ingevuld.
Twee jaar lang reden we elke maand naar daar toe en konden wij in alle privacy in een kamer zelf het sperma bij haar inbrengen. Echter zwangerschap bleef uit.
Nadat onze relatie op een einde is gelopen is zij toch vrij vlug zwanger geraakt van een man dichter in de buurt, die al een kindje had via spermadonatie aan een vrouwenstel.
Met de verwekker is er enkele malen per jaar kontakt, dus voor het ventje fijn als hij dat later zou willen.
Ze voedt het kind nu alleen op, ook financieel, en om zich met mannen te kunnen identificeren heeft het kind opa's en ooms etc. om zich heen. Dus het zal best goedkomen met het ventje.
[/i][/color]
[color=orange]Toen in mijn vorige vrouwenrelatie mijn 9 jaar jongere vriendin heel graag kinderen wilde..ben ik daar eerst in meegegaan.
Mijn kids waren eind de puberteit..en ik vond niet dat ik het recht had, om haar haar allerliefste wens te ontnemen.
Ze was tot veel in staat om een kind te krijgen. Riep wel eens dat ze desnoods wel een man van straat zou plukken..!
Ik moest haar dan weer even met beide voeten op de grond brengen, dat wij wel een relatie hadden en dat als ze dat zou doen, dat voor mij hetzelfde zou zijn als overspel en tevens dus einde relatie zou betekenen.
Dat het niet gezegd is dat een vrouw in 1x zwanger is..en daarvoor dus wie weet hoe vaak onbeschermde sex moet hebben met alle risico's van dien, waren dingen waar zij op die momenten niet bij stilstond.
Om zwanger te worden van een donor was de vooordehandliggendste optie dus.
Dat bijna iedereen wil weten waar zijn roots liggen..en om het eventuele kind een leegte of uitzichtloze zoektocht naar zijn/haar afkomst te besparen, was voor mij een reden om aan te voeren te zoeken naar een donor die bekend zou zijn voor ons.
Een goede vriend en een mannelijk familielid van mij hebben we benaderd, die het serieus overwogen hebben, maar uiteindelijk allebei besloten om het toch niet te doen.
Later kwamen we in kontakt met een donor via internet. Hij had jaren gedoneerd voor de spermabank en deed dat nu vanuit huis.Zijn hele gezin was ervan op de hoogte en stond daarachter. We maakten kennis en het klikte leuk onderling. Alle benodigde testen werden gedaan en papieren werden ingevuld.
Twee jaar lang reden we elke maand naar daar toe en konden wij in alle privacy in een kamer zelf het sperma bij haar inbrengen. Echter zwangerschap bleef uit.
Nadat onze relatie op een einde is gelopen is zij toch vrij vlug zwanger geraakt van een man dichter in de buurt, die al een kindje had via spermadonatie aan een vrouwenstel.
Met de verwekker is er enkele malen per jaar kontakt, dus voor het ventje fijn als hij dat later zou willen.
Ze voedt het kind nu alleen op, ook financieel, en om zich met mannen te kunnen identificeren heeft het kind opa's en ooms etc. om zich heen. Dus het zal best goedkomen met het ventje.
[/i][/color]
-
sunflower
- Berichten: 1068
- Lid geworden op: 12-02-2012 11:42
Tjonge wat een verhaal WW,ik denk nog steeds dat het voor een kind het allerbelangrijkst is dat er mensen om hem/haar heen zijn die van hen houden.
Vroeger dacht ik daar misschien wat minder genuanceerd over.
Maar inmiddels ben ik wat ouder en mischien wat wijzer.
Wel zie ik in programma s vaak dat kinderen op zoek zijn naar wie hun biologische vader of moeder is.
Dit kan ik ook heel goed begrijpen.
Daar moet dan ook duidelijkheid over kunnen bestaan,lijkt mij.
En als er genoeg maanelijke of vrouwelijke mogelijkheden zijn tot indentificatie,is dat mijn inziens prima.
Kinderen gedijen het best op liefde.
Vroeger dacht ik daar misschien wat minder genuanceerd over.
Maar inmiddels ben ik wat ouder en mischien wat wijzer.
Wel zie ik in programma s vaak dat kinderen op zoek zijn naar wie hun biologische vader of moeder is.
Dit kan ik ook heel goed begrijpen.
Daar moet dan ook duidelijkheid over kunnen bestaan,lijkt mij.
En als er genoeg maanelijke of vrouwelijke mogelijkheden zijn tot indentificatie,is dat mijn inziens prima.
Kinderen gedijen het best op liefde.
Vertrouw jezelf. Je weet veel meer dan je denkt te weten.
Benjamin Spock
Benjamin Spock
-
Gast
@ ja Sun dat denk ik ook...je ziet altijd dat kinderen die geadopteerd zijn of van donor dat zeg maar de meesten op gegeven moment toch een keer op zoek gaan naar hun biologische ouders...wat me ook heel logisch lijkt...dat is iets wat je van nature wilt weten denk ik toch...en ook daarom denk ik dat het goed is om gewoon een band met de biologische vader te onderhouden in overleg......
-
WhiteWings
- Berichten: 759
- Lid geworden op: 13-02-2012 12:14
[color=orange][i]
Er is niks zo moelijk als kinderen opvoeden..en zeker als je het samen moet doen..en daar totaal andere ideeen over hebt..!
Tijdens dat proces om zwanger te worden in die vorige relatie..kwamen ook steeds scherper onze verschillen naar boven..naast dat we uit elkaar groeiden.
Hoewel ik wist dat ik liefde genoeg had om te geven aan een kind,
zag ik alle bijkomende spanning onderling uitlopen op een breuk..en wilde ik dat maar liever doen voordat er een kind in het spel was.
Uiteindelijk wilde zij het kind ook het liefste alleen opvoeden op de manier zoals zij het wilde..en dat was haar goed recht omdat het dan haar kind was en ik de mijne natuurlijk al op mijn manier had opgevoed, maar dat zou niet werken als wij onze relatie hadden voortgezet.
Je kind alleen opvoeden heeft zijn voor en nadelen.
Maar ik vind het wel zo rustig en duidelijk voor het kind.
In mijn huwelijk waren ze heel de dag alleen met mij en 's avonds laat of in het weekend moest alles dan weer heel anders omdat hij en ik niet op één lijn lagen.
Daarnaast vond ik het opvoeden als gescheiden moeder in de pubertijd met de streken van mijn zoon wel zwaar..maar uiteindelijk zijn we het doorgekomen en is alles op zin pootjes terecht gekomen.
Dit even als licht aan het eind van de tunnel ..speciaal voor Majo die er nog middenin in zit...
Maar ik weet nog heel goed dat toen ik zlef een jaar of 12 was er bij ons een vrouw over de vloer kwam, die BOMmoeder was, en een kind van de buurman had. .!
Hihih reuze interessant vond ik dat ..en slim..!
Kind heeft vader in de buurt, maar moederheeft vader niet in huis..leek me toen al ideaal hahahah!
[/i][/color]
Er is niks zo moelijk als kinderen opvoeden..en zeker als je het samen moet doen..en daar totaal andere ideeen over hebt..!
Tijdens dat proces om zwanger te worden in die vorige relatie..kwamen ook steeds scherper onze verschillen naar boven..naast dat we uit elkaar groeiden.
Hoewel ik wist dat ik liefde genoeg had om te geven aan een kind,
zag ik alle bijkomende spanning onderling uitlopen op een breuk..en wilde ik dat maar liever doen voordat er een kind in het spel was.Uiteindelijk wilde zij het kind ook het liefste alleen opvoeden op de manier zoals zij het wilde..en dat was haar goed recht omdat het dan haar kind was en ik de mijne natuurlijk al op mijn manier had opgevoed, maar dat zou niet werken als wij onze relatie hadden voortgezet.
Je kind alleen opvoeden heeft zijn voor en nadelen.
Maar ik vind het wel zo rustig en duidelijk voor het kind.
In mijn huwelijk waren ze heel de dag alleen met mij en 's avonds laat of in het weekend moest alles dan weer heel anders omdat hij en ik niet op één lijn lagen.
Daarnaast vond ik het opvoeden als gescheiden moeder in de pubertijd met de streken van mijn zoon wel zwaar..maar uiteindelijk zijn we het doorgekomen en is alles op zin pootjes terecht gekomen.
Dit even als licht aan het eind van de tunnel ..speciaal voor Majo die er nog middenin in zit...
Maar ik weet nog heel goed dat toen ik zlef een jaar of 12 was er bij ons een vrouw over de vloer kwam, die BOMmoeder was, en een kind van de buurman had. .!
Hihih reuze interessant vond ik dat ..en slim..!
Kind heeft vader in de buurt, maar moederheeft vader niet in huis..leek me toen al ideaal hahahah!
[/i][/color]