Ik heb heel vaak situaties gehad waarin ik tussen 2 vuren kwam te staan: 2 mensen met wie ik allebei omging, maar die elkaar niet uit konden staan.
Dat begon al op de kleuterschool: 2 meisjes die elk aan een arm van mij trokken wie van hen mijn beste vriendinnetje was.?
Pff ik weet nog dat ik dat tòen al stom vond!
Zoals velen hier aangeven, zijn alle vrienden om je heen belangerijk voor je, ieder op zijn eigen manier. Voor mij tenminste wel, want ik ben erg zorgvuldig in het toelaten van mensen close in mijn leven. Niet altijd te volgen voor de buitenwereld, maar daarin volg ik graag mijn eigen hart.
Vroeger toen mijn kids klein waren liet ik hen ook zoveel mogelijk zelf hun ruzietjes oplossen. En wonder boven wonder kunnen kinderen dat vaak beter dan volwassenen. Zo hakken ze op elkaar om een knikker, en zo spelen ze weer verder. Ik zei altijd voor de grap: " zolang het bloed niet tegen de muren spat, hoef ik me er niet mee te bemoeien."
Ben ik dus ook niet van plan als het gaat om volwassenen die elkaar hebben gekwetst. Ben van mening dat zij ook prima in staat zijn om daar zelf uit te komen. Immers ik zie verdriet bij beiden en om beiden geef ik veel.
Ik heb wel een paar mensen in mijn omgeving die nogal een dikke gebruiksaanwijzing hebben, - maar wie is geheel zonder..?- en merk ik dat ik mij soms moet bijstellen in wat ik wel en niet met hen deel.
Maar ik heb mij nooit laten dwingen tot keuzes van één boven een ander, zelfs niet ten opzichte van een partner.
Behalve als er gevoelens van verliefdheid voor meerderen zouden meespelen, snap ik dat dat een situatie zou kunnen zijn, dat een keuze maken onvermijdelijk is, maar dat heb ik gelukkig nooit aan de hand gehad.
Dat je met andere beste vriendinnen natuurlijk ook emotionele dingen deelt is een feit, zolang je dat ook maar met de partner kan, anders mist daar iets in de relatie.
Ik heb ooit wel eens de keuze gemaakt om niet meer om te gaan met iemand -en die toevallig ook vond dat mijn toenmalige partner in de weg stond- maar die beslissing was gebaseerd op dat er meerdere dingen niet klopten in dat kontakt, en omdat ik voelde dat ik een andere fase in mijn leven inging.
Dat dat inhoudt dat bepaalde kontakten verdwijnen en andere weer voor terugkomen is zo.
Maar over het algemeen vind ik het volkomen logisch dat niet iedereen even goed met elkaar door één deur kan. Dat mensen dan gewoon een apart deurtje nemen, werkt ook prima, zelfs al zou je samenwonen.
Als je ruimte kan creeeren voor elkaar, hou je respect voor ieders persoonlijkheid.
[/i][/color]
