Let it be

Soms kunnen kinderen al op heel jonge leeftijd zeggen wat ze later zouden willen worden .... Sommigen onder hen zullen dat waarmaken ... anderen zullen toch een heel andere richting gaan uitslaan dan waar ze als kind van droomden ...
Hoe zit het met jou ? Had jij als jong meisje al een idee van wat je als volwassene van werk zou willen doen ? En is dat uiteindelijk ook uitgekomen of ben je voor iets heel anders gegaan ?

Nee ik droomde als kind er niet van om buschauffeur te worden..Leek me vreselijk saai en eentonig werk.. Maar heb het nu ontzettend naar mijn zin en kan het zo wel volhouden tot mijn pensioen

En ik droomde altijd, dat ik in de jungle ging werken, tussen de wilde dieren...... Nou ja......ben nu buschauffeur..........beetje hetzelfde he??! Maar dit werk had ik veeeeeeel eerder moeten doen! Was eerst gewoon vrachtwagenchauffeur op een betonmixer ed...... Vond ik ook leuk om te doen hoor, maar jeetje, wat kon je daar smerig van worden zeg!


[url=http://postimage.org/image/4aeui18zv/][img]http://s17.postimage.org/4aeui18zv/wagen.jpg[/img][/url]

Ik speelde heeeel lang met poppen en wist zeker dat ik iets met kinderen wilde doen!
Ik heb de opleiding kinder en jeugdverzorging gedaan, heb daarna in kinderdagverblijven gewerkt maar bedacht me dat daar weinig partime werk in is als je ooit trouwt en kinderen krijgt ( vooruitziende blik ) heb toen de opleiding ziekenverzorging gedaan en daar werk in gevonden! ( partime )

Ik heb er als kind nooit over nagedacht wat ik wilde worden,maar in mn puberteit leek mij een creatief vak als etaleuse wel leuk.
Vlak voor mijn eindexamen koos ik voor een afdeling van de P.A.B.O,nl de K.L.O.S,en werd zo kleuterleidster.
Omdat daar toen de banen niet voor het opscheppen lagen,ben ik gaan werken,als adm medewerkster,op het klinisch chemisch lab,in het ziekenhuis hier.
Daar vond ik dus weinig aan.
Na een tijdje wilden wij kinderen,en ben ik daarmee gestopt toen ik zwanger werd.
Daarna ben ik 23 jaar vrijwilligster geweest,oa op de basisschool van mijn kinderen,de Montesorischool,nog een andere basisschool(waar ik allochtone kids hielp met spelling,en lezen).
Zes jaar peuterspeelzaal(vooral me over kinderen ontfermen met een probleem)
De zoon van een vriendin begeleidt met dyslexie.
En als laatste,een taalgroep opgezet,voor(voral allochtone) en door vrouwen,bij een moedergroep,die door twee vriendinnen opgezet is.
Dat heb ik 11 jaar gedaan.
Sinds kort ben ik daar door diverse redenen mee gestopt.
Mijn laatste vrijwilligerswerk is,dat ik twee dagen per week oppas op mijn kleindochter,daar ik het niet zo op kinderdagverblijven heb (in elk geval niet voor het eerste jaar)

[color=orange][i]Het enige waar ik eigenlijk echt goed in was op de middelbare school was tekenen.
Toch zag ik mezelf niet als kunstenaartje door het leven gaan..want de druk van het 'moeten' om je boterham ermee te verdienen zou er voor mij kompleet de lol vanaf halen.


Maar omdat mijn vakken pakket meer een pretpakket was waar ik weinig mee kon, ik een moeder had in het onderwijs, en ik kinderen best leuk vond, kwam ik op de PABO terecht. Maarjah..vergeleken met mijn medestudenten merkte ik al gauw dat het mij aan de passie ontbrak ..die je wel nodig hebt voor zo'n baan.


Omdat ikzelf al heel jong zelf kinderen kreeg, ben ik gestopt met studeren en ben ik eerst 10 jaar thuis geweest..
En deed tussendoor vanalles wat ik leuk vond.. 8) schilderen, muziek maken, in de redactie van een gedichtenblad waarin ik ook publiceerde en voor illustreerde en had diverse partime baantjes.


Daarna heb ik de krant gepakt en ben gaan reageren op vacatures en werd ik aangenomen waar ik never nooit niet had gedacht dat ik ooit zou gaan werken: bij verstandelijk gehandicapten..!
Ik had er ook geen opleiding voor gedaan, dus maar ben in het diepe gesprongen, met de gedachte dat het gewoon kinderen zijn maar dan van een beetje groter formaat.


En wonder boven wonder, vond ik het helemaal heerlijk..!
Ik kan daar helemaal mezelf zijn..en ze zijn altijd blij dat je er bent..!


Dus ik ben uiteindelijk beland op de plek waar ik mezelf juist het minste had gedacht..! [/i][/color]

En ik vind het juist zo bij jou passen.....

Ja ik heb mijn kinderdroom waargemaakt...mijn "oudste" beste vriendin dateert van de kleuterschool en zij roept altijd tegen haar kinderen dat ik de enige ben die op de kleuterschool al wist wat ik wilde worden!
Heeft nog wel even geduurd...wilde na de MAVO de kraamzorg al in maar wilde ook jong moeder worden...
afijn toen ze op dat moment geen vacatures hadden was t snel bekeken en kreeg ik op mijn 20e (heel bewust en gewenst) mijn eerstgeborene.
Na haar kwamen er nog 2 mooie zoons.
Genoten van het moederschap en toen de jongste bijna naar de kleuterschool ging me voorgenomen dat ik ook een bijdrage ging leveren aan het gezinsinkomen....maar wel iets leuks!
Via internet gezocht en gevonden...een interne opleiding bij een kraamzorginstelling...dus op mijn 37e weer in de schoolbanken geschoven en doe het nu alweer 9 jaar en voel me er als een vis in het water!

Geen kinderdroom en eerlijk gezegd zit ik nog te wachten op de ultieme baan, later als ik groot ben

Maar ik ben best blij met de baan die ik heb. Ben handige nietsnut op een klein bedrijf waar we aangepast sanitair importeren en doorzetten naar groothandels. We adviseren ook, staan op beurzen, hebben een kleine toonzaal, boeiend en veelzijdig werk.

Als jong kind droomde ik ervan dierenarts te worden maar het werd me snel duidelijk dat ik daarvoor te zachtgekookt eitje was...

als puber wilde ik in de kunsten gaan, maar dat vonden mijn ouders geen richting waarin je inkomenszekerheid had... dus ging ik studeren voor de welzijnssector, vond er mijn draai helemaal niet en belandde met veel plezier in het volwasseneonderwijs... nog steeds

de artistieke kriebel bleef en met periodes ging ik er ook mee aan de slag... nu leef ik me uit op stofjes en met kostuums.... een echte passie laat zich niet bedwingen en zoekt toch een uitweg, vroeg of laat